Bazı kısa cümleler, kişiye söylenecek hiçbir şey kalmadığı hissini verme yetenekleri bakımından eşsizdir.

Kısaca söylenmeyi hak etmeyen şeyler var.

Söz yazar, sükut çizer.

Kurulan tek bir cümleyle bir dünya belirir. ( W. H. Auden)

Benim sözlerim sert ama kalbi yumuşatan cinsten.

Her gözyaşının ayrı bir anlamı vardı. Her damlanın hangi zamanda, hangi mekânda, hangi kişiyle paylaşıldığı önemliydi. Gözyaşları ne kadar çok şeye tercümanlık yapıyordu! Damladığı, süzüldüğü, aktığı veya kana dönüştüğü zaman, hep ayrı manaları vardı. Gözyaşları gizli duyguları açığa vuran mektuplar gibiydi.

Müzik her şeyi ifade ediyor, hiçbir şey ifade etmiyor.

O kadar çok tanımı var ki şiirin. Neredeyse herkes için farklı bir anlamı, farklı bir duruşu var. Yine de insanın kalbinden geçenleri, içinden geldiği gibi ortalığa dökmesi diye bir tanım getirebiliriz belki.. Benim içinse şiir, kendimi ifade etme yöntemi. Bir çeşit konuşma. Ya da hatıralara uğrama metodu. Hayatın koridorlarında savrulup giderken , "bir dakika ben de buradayım" diyebilmektir diye düşünüyorum.

Söylemek isteyip de söyleyemediğim çok şey var. Kiminin yüzüne; kiminin gelmişine, geçmişine.

Sor Juana der ki: "Söylenecek hiçbir şeyimiz olmadığı için sessiz durmayız, sessiz duruyorsak eğer söylemek istediklerimizin hepsini nasıl söyleyeceğimizi bilmediğimizdendir bu.

Büyük sır şurada: Düşünce ağızda yaratılır.

Şimdiye dek söylenmiş hiçbir şey yoktur ki daha önce söylenmemiş olsun.

Söylenecek hiçbir şeyim yok ve onu söylüyorum, ve de o, şiirdir.

Benden yaptığım bir resmi anlatmamı istemeyin. Ben sadece tasvir ediyorum. Anlatacak olsam oturur yazardım.

Sesi yüreğinde duymazsan söyleyecek sözün kalmaz.

Düşünce ağızda ölür.

İnsanlar, bilgi peşinde koşarlar ama farkına varmazlar, bilgelik de ifade edilmeyi bekler.

Hislerin renkleri vardı, kelimelerin yüzleri.

Bazen cümleler başlar sonra biter, arası uzun bir boşluk…

Her söz, ancak o sözü dinlemekte olan insanın algıladığı kadar bir anlam taşıyabilir.