#varoluş

İnsan denilen canlı türü, nasıl oldu da, kendi yaşamını, dünyayı, hatta yavaş yavaş uzayı ve diğer gezegenleri cehenneme çeviren bir varlığa dönüştü?

İnsanoğlu varoluşundan beri gerçek ve sürekli sorununun karşısına dikilip kendisine şu soruyu soracak mı acaba: iktisadi baskılarla elimizden alınan özgürlüğümüzü nasıl kullanabiliriz?

Doğada anlamsız veya yararsız hiçbir şey yoktur.

Düşünüyorum öyleyse varım değil; yazıyorum, çiziyorum öyleyse varım.

Hepimiz sevilmekten ya da nefret edilmekten hoşlanırız. Bu anımsanacağımızın, varolduğumuzun bir işaretidir. Bu nedenle sevgi yaratamayanların çoğu nefret yaratmışlardır. O da anımsanır.

Şu anki yaşamımızda gelip-geçici bir kiracı gelgeç bir konuk değilim, ben. O benim evim. Ve sahip olacağım tek ev. Sadece buna sahibim.

Olası tek cennet içinde bir zamanlar varolduğumu bilemeyeceğim cennettir.

Evren aynı kalmak için değişir biz ise farklı olmak için.

Bütün dünyayı kazanıp kendi özünü kaybetmekten acı çeken bir insana ne faydası olur?

Benliğini yitirmiş biri dünyaya sahip olsa ne fayda?

Er ya da geç hepimiz öleceğiz.

İsrail, yok olmak için yaratılmadı, ayakta kalacak ve gelişecek.

Her şey hiçbir şeyin yankısı değil.

Üstümüzdeki gök kubbeleşmiyor mu? Altımızdaki yer sapasağlam durmuyor mu? Yıldızlar bize dostça bakarak yükselmiyor mu? Ben, kendi gözümle senin gözüne bakmıyor muyum? Evrendeki her şey insanın kafasına ve kalbine etki etmiyor mu? Ve her şey sonsuz bir ilahi sır halinde yakamızda dolaşıp durmuyor mu? Eğer kalbini tüm bu saydıklarımla samimi olarak doldurup bu duygularla mutlu olabiliyorsan, bunun adına ister şans, ister gönül, ister aşk, istersen tanrı de, ne fark eder? Hepsi aynı şey değil mi? Ben ona bir isim bulamıyorum. Bence duygu her şeydir. İsim ise boş bir gürültü ve göğün güzelliğini ve ışığını sislendiren basit bir dumandır.

Niye ki bu bitmek bilmez yaratılış, Yok olacaksa bir gün her yaratılmış!

Başkalarının zihninde yatan bizim en gerçek ve en derin benliğimizdir.

Eğer dünyada bir İsrail var olmasaydı, bir İsrail icat etmek zorunda kalırdık. İsrail yoksa, dünyada güvende olan tek bir Yahudi de yoktur.

Sen dünyasın.

İnsan olmak büyük bir başarı, önemli bir aşamadır. Herkes, kavgasını içinde taşır. Bunu benimsemek kendi yasalarına göre tek başına kazanmak ya da kaybetmek zorundadır.

Bütün insanların bir gün öleceğini, hiçlikten gelip hiçliğe döneceklerini söylememiş miydi?

Canlı bir varlık olmaktan başka şeyin önemi yoktu.

İnsan yaşamak ister çünkü dünya yaşamaktadır.

İşte dünyada yalnızım; babam, yakınım, dostum, toplum... bunların tümü ben kendimim artık...

Varoluşun konusu ve amacı insan türüdür demek saçmadır.