#öfke

Senin dilinin deydiği masum sayısı kaçtır? Abesle iştigâlim pektir... Kötek sana haktır; köpeklerin bile vefâsı seninkisi yanında yeğdir... Muşamba dudaklarınızı yırtmak geliyor içimden ve aklım gidiyor başımdan... Bu sabırsızlığımı sabırla tanıştırmalıyım, hasretleri gönlüme alıştırmalıyım; ben daha ne kadar hendekli yollar aşmalıyım?

Sizin gibi insanlar soylu kişilerdir. Soylu birine yaraşır uysallıktan ya da öfkeden öteye gidemezler. Bunlar ise boş şeyler! Örneğin, sizler dövüşmezsiniz. Buna rağmen, kendinizi aslan gibi görürsünüz. Biz ise dövüşmek istiyoruz. Ama, konuşmak boşuna! Bizim savurduğumuz toz sizin gözlerinizi yakar, bizim çamurumuz seni kirletir. Sen bize ulaşamadın. Elinde olmadan kendini beğeniyorsun, kendi kendini suçlamak hoşuna gidiyor. Halbuki, bütün bunlar bizim canımızı sıkar. Biz başkalarını kırmalıyız. Sen sevimli bir çocuksun; ama ne olursa olsun, yumuşak, liberal bir beyzâdesin. Babamın söylediği gibi; işte hepsi bu kadar!

Keşke içki içenlere olan öfkeniz, bu yoksul milletin parası ile saltanat süren haramilere, çocuklara tecavüz eden sapıklara da olsaydı.

Bize hala terörist diyen dünyanın yüzüne tükürmek istiyorum.

Gazap anında kanaat hatadan, söz fesattan pek kurtulmaz.

Allah'a sığın şahs-ı halimin gazabından

Kavgayı bir yaprağın üzerine yazmak isterdim; sonbahar gelsin, yaprak dökülsün diye. Öfkeyi bir bulutun üzerine yazmak isterdim; yağmur yağsın, bulut yok olsun diye. Nefreti karların üzerine yazmak isterdim; güneş açsın, karlar erisin diye. Ve dostluğu ve sevgiyi yeni doğmuş tüm bebeklerin yüreğine yazmak isterdim; onlarla birlikte büyüsün, bütün dünyayı sarsın diye.

Öfke kendine acır.

Anladığım sözlerindeki öfkedir, sözlerin değil.

Arkadaşına öfkeni söyle, geçsin; düşmanına öfkeni söyle, artsın.

Öfkenizi insanlara değil sorunlara yöneltmek akıllıca olacaktır; enerjinizi cevaplara odaklamak için bahanelere değil.

Kendi aklından emin olan herhangi bir kadın, her zaman kendi öfkesinden emin olmayan bir erkek için bir eştir.

Öfkeni aklınla yenemiyorsan, kendini insandan sayma.

Kötü biri değilimdir ama seni peşin peşin uyarayım. Beni kışkırtma ve benimle alay etmeye kalkışma. Yoksa sana öteki yüzümü göstermek zorunda kalırım.

Uyuyun, uyuyun Almanya’nın ve hatta Avrupa’nın şaşkın ve semiz halkı, öngörülü halk, sakince uyuyun, ölüler gibi! Çığlığım sizi uyandırmayacak... Mezarlıkta yatanlar da uyanmayacaklar. Öfke ve nefret, büyük geminizin makine dairesinde terden geberenlerde birleşecek biliyorum.

Güzel de değiliz çirkin de. öfkeliyiz. Üzgün olmaktansa öfkeli olmayı tercih ederim.

Üzgün olmaktansa öfkeli olmayı yeğlerim.

İçim nefretle dolu, öcümü alacağım.

Eğer benim ve günümüz gençlerinin içindeki nefreti çıkartıp sonra bu nefretten silah üretirseniz hafif bir parmak darbesi bile bütün dünyayı yok etmeye yeter.

Tanıdığın yanlış insanlara duyduğun öfkeyi, tanıdığın en doğru insana kusma.

Öfkenin başlangıcı çılgınlık, sonu pişmanlıktır.

Gerçek düşmanlarımız cehalet, nefret, ihtiras, kıskançlık ve gurur gibi zihin halleridir. Sadece bunlar mutluluğumuzu yok edebilir. Özellikle de öfke ve nefret.

İnsanlar "Ted Bundy herhangi bir duygu göstermedi, orada bir şeyler olmalı" diyorlar. Duygu gösterdim. İnsanların ne dediğini biliyor musun? "Bakın, gerçekten şiddetli ve öfkeli olabilir".

'Tabii, kızıyorum. Çok, çok kızgın ve öfkeliyim. Yapmadığım bir şey için kilitlenmeyi sevmiyorum ve özgürlüğümün götürülmesini sevmiyorum ve hayvan gibi davranılmayı sevmiyorum ve insanların etrafta dolaşıp arzu dolu gözlerle bakmasını sevmiyorum sanki bir çeşit tuhaf gibiyim, çünkü değilim.