Karanlıkta aylak aylak dolaşarak aradı bir dostum ışığı, ben evimde sıcak çorbama daldırırken kaşığı. Birbirimizi karanlık kamufle etmişti ve durum kötüydü. Diğerlerini ışıklar bronzlaştırdı, tenler ölüydü. Birisi kalbini tâmir ettirdikten sonra hiç ağlamadı. Diğer dostum son yediği kazıktan sonra hiç konuşmadı. Derler ya, ağzını bıçak açmadı, diğer dostum Hakk'a karşı geldi beli bir daha doğrulmadı.

Kendi acımı ve sevincimi haykırdığım için belki insanların içine biraz daha işliyorum.

Çok iyi çığlık atan şarkıcılar var. Beni dinleyicilerin gözünde bir adım ileri koyan bir şey varsa o benim o çığlığı gerçekten duygusunu vererek atabilmemden kaynaklanıyordur. Teknik olarak çığlık atabilmek farklı, söylediğin kelimeyi gerçekten yüreğinle söylemekle farklı. Bazen bir fısıltı da çok şey anlatabilir, yüreğinizde fışkıran bir çığlık da... Kendi acımı ve sevincimi haykırdığım için belki insanların içine biraz daha işliyorum.

Pişmanlık olarak sayacağım en önemli şey; vaktinde beni zorla gündelik siyasete sokmalarıdır. Hem acı çektim, hem de vakit kaybettim. Ben bu ülkenin siyasetine hiçbir zaman akıl erdiremedim, ayrıca böyle bir ihtiras da duymadım.

Eğer bitmiş bir şey sana acı veriyorsa, duyduğun acı o şeyin kendisinden değil ; verdiğin değerin ona değmemesindendir.

Dostun ihanetini gördükçe, düşmanın hançerine hedef olası geliyor insanın.

Acıların en acısı kendi kendimize çektirdiğimizdir.

Hayat, üstü pamuklarla örtülü bir kazık tarlasıdır.

Hayatımızı hep her şeyin, insanların ve olayların istediğimiz gibi olmasını dileyerek geçiririz; böyle olmadığında da kavga eder, acı çekeriz.

Sevincin kapıları, acıların anahtarlarıyla açılır.

Sevinç, bir zamanlar kayboldu, acı.

Açılamadıktan sonra kanatlar neye yarar? Kurtarmaz, azap verir, bizi ağırlıkları ile aşağı doğru iterler.

Bir silgi gibi tükendim ben. Başkalarının yaptıklarını silmeye çalıştım: mürekkeple yazmışlar oysa. Ben, kurşunkalem silgisiydim. Azaldığımla kaldım.

Kalbimin ya paramparça kırılmak ya da taş gibi katılaşmak zorunda kaldığı bu dünyayı terk ediyorum.

Milyon tane kazık yiyince, bedenin zarar görüyor.

En acımasız düşmanımız, geçmişimizdir.

Keşke tanımasaydım seni demiyorum; Ama keşke tanıdığım gibi kalsaydın.

Sevgi, insana zarar veren bir hatadır; işbirlikçisi, yani umutsa tehlikeli bir yanılsama.

İnsanlar acıya sevinçten daha fazla dayanıyorlar.

Sevincin bir acı yanı, acının da bir sevinçli yanı olmalıdır.