İnsan ne denli uzağa giderse gitsin, yine de kaçamayacağı şeyler var.

Yaşamdan kaçarak huzur bulamazsın.

Bir hayaleti öldürmek bir gerçeği öldürmekten çok daha zordur.

İyileşme sürecinin en kötü yanı anılarla baş başa kalmak.

Gerçekleri al yoksa gerçekler seni yakalar.

Bir kişi kendisinden başka her şeyden kaçabilir.

Bazı insanlar gerçeklerle yüzleşemiyor.

Eskiden hayallerimiz vardı, gerçekleştirmeyi umduğumuz. Şimdi bırakın gerçekleştirmeyi, umabilmek en büyük hayalimiz oldu.

İnsanlar tarihi pek merak etmediler ya da merak ettirilmediler. Daha ziyade halının altına doğru süprüldü mevzular. Bu ülkenin kendi geleceğini, gelecek nesillerin yaşantısını karartmak demek. Karanlıkta bırakmayı tercih ettiler. Aman bilinmesin dendi. Biz kendimizden, hatalarımızdan memnun değiliz. Hataları halının altına süpürdüğümüz zaman kurtulduğumuzu sanıyoruz. Ne kadar karşı çıkarsak çıkalım, ne kadar ayrı olursak olalım, bu kadar ayrılık içinde tek ortak noktamız aslında geçmişimiz ve geleceğimiz olacak. Herkes şimdinin derdinde oysa. Halının altına o kadar çok süprülüyor ki, önce pot oluyor, sonra dağlar. Ve herkes o dağlara takılıp tökezliyor. Siyasetçiler, gazeteciler ve ilgili kişiler 30 yıldır televizyonda bir masanın etrafında toplaşıp son derece sıkıcı ve itici şekilde 12 Eylül’ü tartışıyor. 30 sene öncenin magazinini yapmaya çalışıyorlar. Bu bence tam bir patinaj. Hiçbir şekilde hareket etmeyen, ısı yaratan, dumanlar çıkaran bir patinaj. Geleceğe bunu yapmaya hakkımız yok.

Eğer hayallerinin yerini anılar almaya başlamışsa, yalnızlığın başlamış demektir.

İnsan en çok kaçtığı şeyden asla kurtulamıyor.

Niçin bu kadar bağlıyım geçmiş zamana? De ki: Hayatının boşluğa savrulan yüzünden öyle çok nefret ediyorsun ki, seni mutsuz eden bu yüze yıllarca bakmak, ellerinle kavramak ve anlamak istiyorsun.

Eğer yeniden başlayabilirsem bir milyon mil ötede kendimi saklayacağım bir yol bulacağım...

Kaçtığını düşünürken kendinle karşılaştın. Eve giden en kısa yol, en uzun olandır.

... Ama gerçek kan kırmızıdır, saklandığın yerde kalamazsın.

Ben artık eski avlularda yıkıyorum, Bir morgun kenarında unuttuğum yüzümü.

Gözlerini kapatma. Gözlerini kapatman, hiçbir şeyi değiştirmez. Gözlerin kapandı diye, hiçbir şey silinip gitmez.

Anılarını ustaca bir yerlere saklasan, iyice derine gömmüş olsan bile, o anıları yaratan geçmişi silemezsin.

Ne kadar uzağa gidersen git, kendinden asla kaçamazsın.

Yaşanan tüm olaylar dünde kalmıştı; kurduğumuz hayaller de...