Kavgayı bir yaprağın üzerine yazmak isterdim; sonbahar gelsin, yaprak dökülsün diye. Öfkeyi bir bulutun üzerine yazmak isterdim; yağmur yağsın, bulut yok olsun diye. Nefreti karların üzerine yazmak isterdim; güneş açsın, karlar erisin diye. Ve dostluğu ve sevgiyi yeni doğmuş tüm bebeklerin yüreğine yazmak isterdim; onlarla birlikte büyüsün, bütün dünyayı sarsın diye.

Birinden korkunca ondan nefret edersiniz ama boyuna da düşünüp durursunuz onu.

İçim nefretle dolu, öcümü alacağım.

Eğer benim ve günümüz gençlerinin içindeki nefreti çıkartıp sonra bu nefretten silah üretirseniz hafif bir parmak darbesi bile bütün dünyayı yok etmeye yeter.

Gerçek düşmanlarımız cehalet, nefret, ihtiras, kıskançlık ve gurur gibi zihin halleridir. Sadece bunlar mutluluğumuzu yok edebilir. Özellikle de öfke ve nefret.

Korku, nefret ve şüphe zihninizi daraltır.

Düşmanı yendikten sonra öfkeyle karar vermeyin veya onu küçük düşürmeyin.

Düşmanı yendikten sonra öfkeyle karar vermeyin veya onu küçük düşürmeyin.

Korku ve nefret gözyaşlarında ifade bulmuyor.

Korkarım denizde yüzmekten
Karanlık şekiller altımdayken
Her yudumladığım korku beni küçültür,
Sonuçsal olmayan şeyler ortaya çıkar.
Alarmlar tetiklenir,
Anılar canlanır.
Olması gerekenler değildir olanlar.

Korkulacak tek düşman kendimiz.

Nefret dolu, kinci kimselere kızmamalıyız. Onlar adına üzülmeliyiz. Onlar bize zarar veremezler. Onlar Allah'ın dinine zarar veremezler. Yalnızca kendilerine zarar verirler.

Canlı Bomba Psikolojisi: Terör kurbanıdır. Kin, nefret ve öfke ile otohipnoz olmuştur. Cesaret hapı almıştır. Kaybedecek bir şeyi yoktur.

En korkulacak an zafer anıdır.

İnsanlar genellikle birbirlerinden nefret ederler çünkü birbirlerinden korkarlar; birbirlerinden korkarlar çünkü birbirlerini tanımazlar; birbirlerini tanımazlar çünkü iletişim kurmazlar; iletişim kurmazlar çünkü sınıflara ayrılmışlardır.

Prens çevresini o şekilde korkutmalıdır ki başkalarının dostluğunu kazanamasa da hiç değilse nefretlerini çekmesin çünkü bu iki şey birbiriyle çok iyi uyuşur. Bunun için tebasının ya da yurttaşlarının mal mülküne ve de kadınlarına el uzatmaktan geri durması yeter. ...Her şeyden önce başkasının malına dokunmaktan kaçınmalıdır; çünkü insanlar babalarını kaybetmeyi babalarından kalan malı kaybetmekten daha tez unuturlar.

...Korkulmak ve sevilmek hakkında söylediklerime dönüp sonuç olarak diyorum ki, insanlar severken kendilerine, korkarken prense bağlı olduklarına göre, sakıngan bir prens, başkalarına bağlı şeye değil de kendisine bağlı şeye dayanmalıdır. Sadece, korku salarken kin ve nefret uyandırmasın yeter.

Birer hasta adamız hepimiz, hastalığımızın kaynağından habersiz, Bazılarımız öfkesini bilmiyor, Bazılarımız suçunu, Bazılarımız hatasını, Bazılarımız nefretini, Acınacak haldeyiz, Hastalığımızın kaynağını bilmiyoruz.

İnsan kendi korkusundan daha güçlü davranabilir ve onu yenebilir.

Sonu güzel biten filmler seyrettim. Sonra sana küfrettim.