#sinema

Sinema, duygular, düşler ve içgüdü dünyalarını anlatmak için en iyi araçtır.

Sinema hiçbir şeyi değiştiremez; ama insanların birçok şeyi anlamalarını sağlar. Dünyayı değiştirecek olan şey filmler değil, o filmleri izleyen insanlardır.

Ben dünyayı yaratmıyorum. Etrafımdaki insanların yüzlerinin yansıyacağı bir damla su oluşturuyorum yalnızca.

Diziler tarzım değil. Sinema daha güzel.

İnsanlar filmlerimdeki amaçlarımın neler olduğunu sorar. Bu zor ve tehlikeli bir sorudur ve ben genellikle kaçamak yanıtlar veririm: İnsanın içinde bulunduğu durumlarla ilgili gerçekleri, gördüğüm gibi söylemeye çalışıyorum.

Buraya tek bir tişörtle geldim ve herkes bir serseri gibi göründüğümü söyledi. 20 yıl sonra Marlon Brando uzun kollu bir tişörtle çıkıyor ve herkes övgüler yağdırıyor. Bu Hollywood'un ne kadar gelişme gösterdiğinin ispatı.

Bir filme iyi diyebilmek için konusunun çok sağlam olması lazım. Sonrasında yönetmen geliyor.

Yıllarca hep zengin, fabrikatör baba rolünü oynadım. İşin en acıklı kısmı ise bütün gün zengin baba rolünü oynayıp çekim bitiminde eve gitmek için soğukta, köşedeki durakta dolmuş beklemem olmuştur.

Benim öyle bir tipim var ki hem komediye hem dramaya uyum sağlayabiliyorum. Yalnız kötü adam rolünü oynayamıyorum. Çünkü tipim kötü adam rolüne müsait değil. Bir defa oynamaya kalktım, ağzıma yüzüme bulaştırdım, bir şeye benzemedi.

Biz kendi sahnemizde Batı insanının bunalımını seyrederiz. Seks ve hızlı yaşantı gençliğin ulaşılacak hedefi olarak biliniyor. Manevi değerler ve milli kıymetler sinema ve tiyatroların alay konuları oldu.

Hayat, sinemadan başka bir şey değil. Tek farkı, sinema adama daha fazla heyecan veriyor.

Seyirci ne kadar ağlarsa filmcinin yüzü o kadar güler.

Kayıtlarımızı bitirdiğimizde, Henley'in hep dediği gibi bir film gibi oluyorlar. Aksiyon, gerilim, aşk sahneleri ve gevşeme bölümleri oluyor.

Hollywood, Iowa'lı insanların kendilerini yıldız sandıkları yerdir.

Drama, aktörlerin ağlamasıdır diye düşünürdüm. Lakin drama seyircinin ağlamasıdır.

On milyon gişe yapan filmi on kişi çekiyorduk.

Sinemayı çok istiyordum. Sinemaydı benim asıl hayat amacım. Ama tanıdık yok, bildik yok, torpil lazım. Nereden bulacağım, fakir çocuğusun... Zeki Müren’in filmini gördüm: ‘Beklenen Şarkı’. Baktım hem şarkı söylüyor hem sinemada oynuyor. Haa demek ben de yapabilirim bu işi... Sesimin de güzel olduğunu söylediler. Öyle girdim sinemaya. Şarkılarımla, bestelerimle.

Zeki Müren'le ve Avare filmiyle büyüdük.

Sinema rüyanın dillerini kullandığından beri rüyalar hakkında konuşmak filmler hakkında konuşmak gibi; yıllar saniyeler içinde geçebilir ve kendinizi bir anda başka bir yerde bulabilirsiniz. Bu görüntülerden oluşmuş bir dil. Ve gerçek sinemada, her nesne ve her ışığın aynı rüyada olduğu gibi bir anlamı var.

Hiçbir film eleştirmeninin yazdıkları, filmden fazlasını söylemez, ancak eleştirmenler ellerinden geleni yaparak bizim aksini düşünmemizi sağlamaya çalışıyorlar.

İyi bir filmin kusurları olması gerekir. Hayat gibi, insanlar gibi.

Oynadığım kötü adam rolleri yüzünden bazen halen beni telefonla arayarak ana avrat küfredip telefonu kapatıyorlar.

Sinema, siyaset, genel kültüre ait her şey ilgimi çeker ve bu yönde de boş zaman yaratmaya gayret ederim.

Çok beğendim ama iyi ki bitti. Yoksa çok daha fazla adam ölecekti.