#kader

Sen susacaksın yobaz! Ben senin kaderinim; başkaldırdıkça karşına çıkacağım, ezeceğim!

Zaman büyük bir öğretmendir; ne yazık ki bütün öğrencilerini öldürür.

İnsanlar her zaman yarın için hazırlanıyorlardı. Buna inanmadım. Yarın onlar için hazırlanmıyordu. Orada olduklarını bile bilmiyordu.

İnsanlar hayatlarının hikayesini bilseydi, kaç kişi onları yaşamayı seçerdi?

Ölüm, canlıların yanlarında taşıdığı şeydir.

Zor insanlar zor zamanlar geçirir.

Her birimiz birtakım şeylerin meydana geldiği bir tür kavşağız. Kavşaklar tamamen pasiftir; oralarda bir şeyler gerçekleşir. Başka bir yerde, aynı derecede geçerli ancak farklı bir şey vuku bulur.

O sayılı günlerden birini yaşamayıp da ilk halkası meydana gelmeseydi, bu zincir belki de hiç örülmezdi.

Aklı başında halinize güvenmeyin, günlerin ne getireceğini bilemiyor insan.!

Felaketle başlayan bir hayat nasıl mutlulukla sonuçlanacaktı ki?

Mutsuz bir başlangıçtan da mutlu bir sonuç çıkmıyor.

Acıyla başlayan şeyler acıyla biterler.

Hayatta giydiğimiz zincirleri takarız.

Saçımı taradım keşke yüzümü de tarayabilseydim.

Üzülme evlat, kaybettiğini sandıkların, kurtulduklarındır belki.

En bağnazlar dışında herhangi biri, sonsuz eziyetin insan ailesinin büyük çoğunluğunun muhtemel kaderi olduğuna dair korkunç öğretiye inanmamayı insanlığa kesin bir kazanç olmadığını iddia edecek mi?

Kimi sevsem hiç olmadığı kadar yalnızlaşırdı... Kimi sevsem bütün o yanlış hayatım gizlendiği yerden çıkıp gelirdi... Kimi anlamaya çalışsam hayatımın boşluğu çarpardı yüzüme... Kime elimi uzatsam o unutulmuş ömrümle karşılaşırdım.

Korkuyu beklemenin telaşı, korkunun kendisinden çok daha ürkütücü biliyor musun? İşte bu yüzden, sensizliğin karanlık kuyusuna kendi ellerimle bırakıyorum kaderimi. Korkuyu beklemekten vazgeçiyorum ama asla seni sevmekten değil, sevgili!...

Senin elinde değil ki kader, senden önce var yazan!

Felaketin bazen kendine ait bir havası vardır. Onun yaklaşmakta olduğunu insan yüreğinde soğuk soğuk duyar.

Ağlamak anlamsız. İnsan doğar ve yalnız ölür.

Dünya nasıl olması gerekiyorsa öyledir. Kendini kurtaramayanı hiç kimse kurtaramaz.

Eğer acı çekiyorsak, suç her zaman bizdedir.

Bir insanın kaderi, dağdaki patika gibidir; bazen çıkar, bazen iner, bazen de dibi görünmeyen bir uçurumun başına gelir durur. İnsan tek başına böyle yolda yürüyemez. Ama birleşenler, birbirlerine omuz verenler her engeli aşar.