#kader

Ölüm bir skandaldır. Makine çalışıyor, hepimiz rehineyiz.

Kader olasılıklarda gülümser.

Her seferinde yeniden başıma geliyorsun.

...Oysa Allah sevdiğine kavuştursun diyen hiçbir dilenciyi boş geçmemiştim ben.

Ne gelir elimizden / insan / olmaktan başka.

Her şey rengine göre kanar bilirsin.

Attığın her adımda, uğruna yola çıktığın her davanın sonunda ne olabileceğini düşünmeden ilerlemeye devam etmelisin. Yalnız olması gerekenler oluyor ve olacak. Olmadıysa da henüz, olacaktır nasılsa…

Kader ağlarını örsün izin vermezsen başına çorap ören olursun.

Şeytanî güçler çok kuvvetlidir. Bu güçler ölümsüzdür ve bugün de varlığını sürdürmektedir. Masal doğru. Şeytan diye bir şey var, Tanrı da var. Ve biz insanlar için kaderimiz, hangisini izlemeye karar verdiğimize bağlı.

İnsanlara saf mutluluk nasip olmaz.

Bu hayat, babamın benim hakkımda işlediği bir cinayettir. Ben bu konuda hiç kimse için cinayet işlemedim.

Talih bizi sanki camdanmışız gibi kırıyor, ve bu parçalar bir daha asla yapışmıyor.

Beni döllendirenin günahını çekiyorum, kimse benim günahımı çekmeyecek.

Bu ülkede özellikle kadınlar hep kaderlerine razı oldu. Savaşmak diye bir olay akıllarının ucundan geçmiyor.

Bir şey olacaksa, olacaktır. Herhangi bir şey, ortaya çıkarken bir başka şeyi ortaya çıkarıyorsa bir başka şeyin ortaya çıkmasına neden oluyor demektir. O şey her ne ise, olurken, kendi kendisinin yeniden ortaya çıkmasına sebep oluyorsa, tekrar olacaktır. Bununla birlikte, kronolojik bir sıra izlenmesi şart değildir.

Gitmek istediğim yere gitmemiş olabilirim, ama olmam gereken yere ulaştığımı düşünüyorum.

İçimizden birinin ya da hepimizin her an kurban olmasını önleyecek hiçbir şey yoktu.

Kazananları kaybedenlerden ayıran tek şey, kaderin her yeni oyununa gösterdiğiniz tepkidir.

Evden kaçabilirsin çocuk, ama kaderden asla!

Son bitmiş guaj resme bakıyorum. (...) "Minareden at beni, in aşağı tut beni". Zemin dokusuna karışan yazı oyunun adını böyle koyuyor. Oyunun kuruluşundaki umudu, sondaki imkansızlıktan daha çok merak ediyorum. Çünkü son, sonradan geriye dönülerek anlamlanıyor, kesinleşiyor. Resimdeki oyunda ise bir beklenti var... Bu resimde, o çocuksu kaybedip bulma oyununda, geleceğin dehşetini erteleyen kuvvetli bir "sen" çağrısını duyuyorum aynı zamanda. Yazının beklentisi de bu zaten. Çok mu geç? Bir bakıma öyle, kaderin başkalığı beni de seni de terk etmiş. ama bu resimlerdeki başkalığı, örneğin bir başka resimde, bir kız çocuğunun sınır çizgisine kadar gidip gördüğü, görüp de de bize anlatamadığı bir başka dünyayı dile getirmek için geç olmayabilir. Yabancılığın payından duyulan umut gene.

Bazı insanlar sadece deliklerin kendilerine düştüklerini bulurlar.

Ölmek umutları yok bunların. Hayatlarıysa öyle pis ki zavallıların.

Bir irade, kendisinden daha güçlü bir iradeye karşı koyamaz.

Yıldızını takip edersen, hedefin kaçırmazsın.