#empati

Hiç kimse, başka birinin sırtındaki yükün ağırlığını bilemez.

Bütün mesele, vicdanları görebilecek gözler edinmektir.

İnsanların bizim için harekete geçmesinden çok duygularımızı paylaşmasını isteriz.

İşleyebileceginiz en büyük günah, başkasından nefret etmek değil, ona kayıtsız kalmaktır. İnsanlık dışı olmanın özü nefret değil, kayıtsızlıktır.

Bazen bana sorarlar: insanlara yapılan bunca acımasızlık varken neden paranın ve zamanının çoğunu hayvanlara karşı merhametli olmayı anlatmak için harcıyorsun, ben de cevaplarım: olayın köküne iniyorum.

Eğer dürüst bir şekilde kendinizi bir hayvanın yerine koyabilseydiniz her tür eylem, şiddet, protesto kabul edilebilir olurdu.

Kurban siz olmadığınız zaman zulüm, haksızlık, eşitsizlik, kölelik ve hatta cinayet için bahane bulmak ve bunları mazur görmek oldukça kolaydır. Fakat kurban siz olduğunuzda, olaylar bu açıdan çok farklı görünür.

Karşınızdaki insanın da sizin gibi değerli olduğunu anlayınca onu sevmeniz kolaylaşır.

Kendini tanıtmak istiyorsan, başkalarının davranışlarına dikkat et. Başkalarını anlamak istiyorsan, kendi gönlüne bak.

Empatinin beynin sıçanlarla paylaştığımız kadar eski bölümlerinde bulunuyor olma ihtimali, politikacılarla bu zavallı, değeri bilinmemiş canlıları karşılaştıranları durup düşündürmeli.

Dünyanın diğer tarafındaki insanı tanımıyorsan onu sev çünkü o senin gibi. Aynı hayalleri, aynı umutları ve korkuları var. Bu tek bir dünya dostum. Hepimiz komşuyuz.

Şefkat, çift yönlü bir sokaktır.

Kulak, yüreğe giden bir caddedir.

İnsanların en mutsuzu, öteki insanları sefil ederek mutlu olduğunu sanandır.

Vegan olmanın zor olduğunu düşünüyorsanız, Hayvanlar için vegan olmamanızın ne kadar zor olduğunu hayal edin.

Ben hastabakıcı olmak istiyorum, kimsesi olmayan insanların kimsesi olmak istiyorum.

Küçük çocukların derdini küçük görmemeli.

Kimseyle alay etme, asla kimseyi gülünç duruma düşürme, kalbinin en ücra köşesinde bile yapma bunu. İnsan yaşamı alaya alınamayacak kadar hüzünlü ve ciddidir.

Her şey için ayrı ayrı hissetmeye kalktığımda ne çok ölüyorum!

Dünya, dünya ve insanlar, insan bedeni ve ruhu, benim ruhum ve başkalarının ruhları bana acı veriyor.

Müslüm baba'ya acil şifalar diliyorum, en derin hislerimle; dayansın ve yaşamak kazansın, hayata dönsün isterim. En sert tartışmalarda en ağır sözleri karşılıklı söylemiş olsak bile, bu hayatta bambaşka müzik kulaklarımız, bambaşka gelecek hayallerimiz olsa bile, sonuçta bütün kavgalar da insanidir, bir insanın yaşama dönmesini istemek de insanidir, sonuçta insanız, ölümden değil, yaşamaktan yanayız, hayata dön Müslüm baba.

Toy çağımda bir öğüt vermişti babam, hala küpedir kulağıma. 'ne zaman' demişti, 'birini yargılamaklı davranacak olsan, hatırdan çıkarma, herkes senin imkanlarında gelmemiştir dünyaya!

Siyasetçi olsaydım ve 60 yaşımı geçmiş olsaydım... Geriye bakar ve şunu söylerdim: Keşke bu kadar savaş, bu kadar dava kazanacağıma... Bütün gönülleri kazansaydım.

Tartışmalarda sürekli haklı çıkma istemimiz de, içimizdeki iktidar duygusundan kaynaklanır. Bu yüzden bırakınız, ilişkinin diğer öznesi de haklı çıksın bazen; hatta çoğu zaman haklı olsun. Empati yapalım. Çünkü ikili ilişkiler, haklı olup olmama ya da bir yarış alanı değildir. Tarafların haklı çıkmaya çalışmaktan, çok birbirinden özür dilediği, hataları affettiği, açık aramayan, aksine açık kapatan olduğu ilişki sevgi temelli ve gelişkin bir ilişkidir ve fırtınalara dayanır güçlü bir ağaç gibi, kolay kolay yıkılmaz.