#arayış

Ulaşılacak saadete kaç kapı daha var? Açtım, açtım kapıları. Girdim, bomboş evlere vardım. Yardım lâzım bana, şansım yâver sanma. Hiç hoş değil gördüklerim amma. Emin değilim, her şey muamma.

Rab’la arana giren şifreyi çöz.

Tasanın etrafında gezgin olmuş insanlar. Kısacık molalarda tanıdılar mutluluk denen kelimeyi.

Dışarıda koskoca bir dünya vardı, Yürüdüm, kendimi aradım içinde. Yoktum !

Allah'a giden yollar gökteki yıldız sayısından fazladır, biz o yollardan birini arıyoruz.

Allah'a giden yollar gökteki yıldız sayısından fazladır, biz o yollardan birini arıyoruz.

Ben mükemmel değilim ama mükemmelliği kovalayan biriyim.

Dışarıdan bakınca ne yapmak istediğim belli değilmiş gibi algılanabilir, ancak benim kafamda her şey çok net. Yaptığım şeylerden sıkılmak benim hayat şeklim. Bu şekilde var olabiliyorum. Ancak bu daha önce yaptıklarımı kötü bulduğum veya bir arayışta olduğum anlamına gelmiyor.

Seni bulmaktan önce aramak isterim. Seni sevmekten önce anlamak isterim. Seni bir yaşam boyu bitirmek değil de, Sana hep, hep yeniden başlamak isterim.

Kendimi bulmak için önce kendimi kaybetmeyi çok seviyorum.

Ben huzur bulmak, güvende ve gözlerden uzak olmak için nereye olsa giderim.

Boşuna arama bulamayacaksın. Bulduklarında gizli bütün aradıkların...

Ben yitirmem bir bulsam

Ne arıyorsam onda vardı Ne aradığımı bilmezken onda öğrendim.

Ne o beni kandırmıştı. Ne ben onu baştan çıkarmıştım. İkimiz de bildiklerimizin ötesine, bulduklarımızın üstüne çıkmak istemiştik. Bir noksanlığı var sanıyorduk bütün olanların belki. Ama aslında bütünlüklerimize bahaneydik…

Ustalığı kabul etmiyorum. Ustalık zanaatta olur, ama sanatta olmaz. Sanatçı bildiğini tekrar eden değil, kendini yeni baştan yaratan ve daima arayandır. Talebe olmayı tercih ederim.

Huzur arar fakat tabi ki bulamazlar, kendileri huzursuzluğun ta kendisidir çünkü.

Ve bana geceler yetmiyor. Günler yetmiyor. İnsan olmak yetmiyor. Sözcükler, diller yetmiyor.

İnsan saçmaladıkça hakikate ulaşır.

Bilgi elde etme çabası hakikate karşı savunmadır.

Ancak bir arayıcı sahip çıkıcı olabilir.

Kartları meditasyon olsun diye dağıtıyor. Ve bu oynadıklarından hiç kuşku duymuyor. Kazandığı para için oynamıyor. Saygı için oynamıyor. Yanıtı ortaya çıkarmak için dağıtıyor.

İki tür insan daima açtır: biri bilimi arayan, diğeri de parayı.

Yoksa mutluluk yaşlılığın başladığı yere mi gizlenmiş?