#acı

Ah Tanrım! dedi, zavallı kız kendi kendine. Bu dünyada attığım ilk adımlar acılarla mı dolu olmalı? Bu kadın bir zamanlar severdi beni, bugün neden geri çeviriyor? Ne yazık? Öksüz ve Yoksulum...

Tek yapılması gereken, bize acı verirken diğerlerine yarar getiren kendi içimizdeki bu sinsi duyarlılığı köreltmekti. Ama iyilik dolu bir kalbi katılaştırmak güçtü...

Acıyı unut, geride kaldı. Dayanmayı, katlanmayı öğren. Dikkatini acıdan başka bir şeye yönelt. Başkalarını kırmayı bırak, Eğer birini incitirsen, kendini incitmiş olursun. Eğer birine yardım edersen, kendine yardım etmiş olursun. Kendini yargılama, kendini affet.

Kardeşlerimizin korkmuş inlemlerini dinleme zamanı geldi ve gerçekten de dünyanın kendisi acı çekiyor.

Hiçbir İnsan, bunu kendi arzulamadıkça acı çekmemelidir.

Bir kez değil, dersini alana dek defalarca acı çekersin.

İçimde bir şeyler kırılıyordu sanki.

Yenilginin rengi gözbebeklerini boğsa da, hepimiz gibi yoluna devam et ve inatla gülümse. Gülümse ve karanlık kuytuların en karanlığında yaralarını yala. Parmaklarınla yaralarına dokun ve onları hatırla.

Neden ben?" diye sordum Tanrıya. Bir şey söylemedi.

İnsanlar beni görüp çok güzel bir hayat yaşadığımı düşünüyorlar. Ama ben dünyanın en çok tehlike altında olan adamını, ABD başkanını seven bir kadınım, ne büyük acılar içinde kıvrandığımı bilemezsiniz.

Acı hakkında onun zıddının öğrettiklerini bilirim, tıpkı ölüm hakkında sahip olduğum azıcık bilgiyi hayattan edinmem gibi.

İnsan, hayatındaki her büyük olay karşısında bakirdir. Acımla nasıl başa çıkacağımı bilmemekten korkuyorum.

Bütün koşullar bir araya gelip işler iyi gitmeye başlayınca, insanlar rahat duramaz, bunu bozmak için ellerinden geleni yaparlar. Çünkü mutlulukta acı bir şey vardır.

Acı tanımamış olmak büyük bir acıdır.

Eğer bir dış etken sizi üzerse, duyduğunuz acı o şeyin kendisinden değil, sizin ona verdiğiniz değerden geliyordur, onu da her an ortadan kaldırma gücünüz vardır.

Aşk da tedavisi olmayan bir hastalıktır. Aşk, karşılıklı bir işkencedir.

Bir acı sonuna kadar yaşanmadıkça geçmez.

Birçok hayvan, esaret altında tutulduklarında veya aç bırakılmadıklarında, sosyal izolasyon, fiziksel kısıtlama veya kaçamadıkları acı verici durumlara maruz kaldıklarında fiziksel, psikolojik olarak acı, endişe ve ıstırap yaşarlar. Aynı türden bireyler de dahil olmak üzere, aynı türden üyeler de dahil olmak üzere, insanın veya hatta başka hayvanların maruz kaldığı acı, endişe veya ıstırap deneyimi olmasa bile.

Genellikle, vahşi hayvanlar için yaşamak için diğer hayvanları öldürmenin doğal olduğunu kabul ediyoruz. Ancak insanlar, modern yüksek teknoloji ve hayvansal gıda bilimleri sayesinde, insanların yiyecekler için özgürce hasat ettiğimiz hayvanlara yaptıkları olağanüstü ve doğal olmayan acılarla ilgili sık sık düşünmez .

İnsanlar hep hasta, sakat düşmüş, yaşamaktan korkuyorlar; hallerine bakılınca sanki bir sis içinde geziyorlar sanılır, herkes kendi acısından, kederinden başka bir şey bilmiyor...

Acılardan mutlaka nefret etmek gerekir; çünkü onları yok etmenin tek yolu budur. Acı insanı, o büyük ve trajik varlığı alçaltıyor.

En acımasız düşmanımız, geçmişimizdir.

Hepimiz alışkınız güçlüklere acılara. Çile çekmek bizim doğal ortamımız. Elbise gibi giyeriz onu , onunla soluk alırız.

En çok gülenler en çok acısı olanlardır.