Bizim çağımızda eksik olan şey düşünce değil, tutkudur.

Bir bariyere bodoslama girmek aslında oldukça heyecan verici. Çakıllara takılıp hava aldığınız ilk kısım oldukça eğlenceli fakat sonra ne olacağını fark ettiğiniz zaman "Ah, bu acıtacak!" diye düşünüyorsunuz.

Hegel'in belki de en büyük katkısı, düşünceye büyük bir hız takması ve sonsuz bir güç yüklemesidir. Hegel'de, düşüncenin kendisi büyüleyicidir. Marx, bu hızda, Hegel ile aynı yerdedir ve düşüncenin gücüne kütle giydirmektedir. Aydın mı, bu noktada hem hegelyen ve hem marksist olandır. Aydın, düşüncenin hızına ve gücüne inanan saftır.

Kuşkusuz sadece dar anlamda yürütmenin yavaşlamasını da kastetmiyorum; yasama organının da 'fast-food' türü hızla yasa servisi yapan bir mekanize mutfağa dönüştürülmesi de demokrasiden uzaklaşmak olmalıdır, hızlı yasa çıkartan bir yasama organıyla övünen bir ülkede demokrasi düşüncesinin bayağılaştığını tespit yerindedir.

İtiraf, yüksek hızda çözülmedir.

Kadınlar hassas ve hisli, dilekleri içlerinde gizli.

Neresi olursa olsun ya da hangi şehrin sahnesi… İçeride ister 100 kişi olsun ister 3 bin kişi, psikolojim hep aynıdır.

Hani yağmurlar yağar ya bazen,
Hani gök gürler ya arkasından,
Hani şimşekler çakar peşinden,
İşte öyle bir şey, işte öyle bir şey.

Zaman bazen öylesine hızlı bazen de solucan misali sürünerek geçer. Fakat insan, zamanın nasıl geçtiğini anlamadığı zamanlarda kendini iyi hisseder.

Biz bir ananın çocuklarıyız. Biz Anadolu'nun çocuklarıyız. Biz elin parkmaklarıyız. Biz bir çınarın dallarıyız. Kim ne yaparsa yapsın, kim ne derse dersin biz ayrılmayacağız. İnadına sevgi, inadına çalışma, inadına kardeşlik diyoruz. Çünkü biz 21'inci yüzyılda bilsinler ki dünyaya yürüyoruz. Yayan değil uzaydan gidiyoruz ve en modern şekilde gidiyoruz. Yolumuz dünya yarış yoludur. O yarışta bizleri yarıda bırakmak istiyorlar bu oyuna gelmeyeceğiz.

Tiyatronun seyircisine doğru tuttuğu ayna, onların düşkünlüğünü, dayanıksızlığını, eksikliğini, yetersizliğini, istenç zayıflıklarını ve aşırı güçlü tutkularını dizginleyememelerinin nelere yol açabileceğinin ifadesidir.

Bir gün önceki “ben”i yargılamak isterim. Aynaya bakan gözümden, gözümün gördüğünü tanımlayan beynimden, gözümün gördüğünü yorumlayan yüreğime doğru inerim.

Tugay o topa taksi tutsa yetişemez.

Benim için şarkı yaparken önemli olan insanların ne düşündüğü değil benim hislerimi nasıl aktarabileceğim.

Bir kez geçer, bir insan bir karşı'ya, Ondan sonra artık her-şey karşı'dır. Orada bir dur-yeri olsaydı ya.. Olmaması bir karşı-yarışı'dır.

Olduğu gibi yaşamak istemiyorum, önce aşık olmak ve sonra tesadüfen yaşamak istiyorum.

Aşk aşıkı şir eder, aslanı zencir eder, katı taşı mum eder.

Dünyaya ait olan her şey, doğal benliğin tutkuları, gözün tutkuları ve maddi yaşamın verdiği gurur Baba'dan değil, dünyadandır.

Dünya ve dünyasal tutkular geçer ama Tanrı'nın isteğini yerine getiren sonsuza dek yaşar.

Hız, melodisi ve özü varsa sadece bir sakinliktir.