Ancak aptallar mutlu oldukları için sevinirler!

Büyük çoğunluk yoksulluk içinde kıvranırken, doymak bilmez bir avuç insana memleketin bütün zenginliklerini sömürten bir devlette mutluluk olamaz.

Yalın bir gerçek şuydu ki, Ölüm nereden geçecek olsa insanlar önünden çekiliyorlardı.

Gerçek düşmanlarımız cehalet, nefret, ihtiras, kıskançlık ve gurur gibi zihin halleridir. Sadece bunlar mutluluğumuzu yok edebilir. Özellikle de öfke ve nefret.

Ölene kadar hiç kimseye mutlu demeyin.

Son gününü görmeden, hiç kimseye mutluluğa ermiş demeyin.

Bilerek yaşarsan, hiçbir şeyden öyle fazla tat alamazsın.

Tüm sınırlamalar kişiyi mutlu kılar. Görme, etki ve temas alanımız ne denli dar ise o denli mutlu oluruz; ne denli geniş ise o denli sıklıkta kendimizi azap içinde ya da ürkütülmüş duyumsarız. Çünkü bu alanla birlikte kaygılar, istekler, ürkünç şeyler de çoğalır ve büyür...

Bir topluluğun üyeleri, aylaklık olmadan, yoksulluk olmadan, suç olmadan ve ceza olmadan yaşamak üzere eğitilebilirler; çünkü bunların her biri, dünyada geçerli olan çeşitli sistemlerdeki bir hatanın sonucudur. Bunların hepsi cehaletin kaçınılmaz sonuçlarıdır.

Cehalet cahiller için mutluluk verici olabilir fakat diğerlerimiz için tam bir baş belasıdır.

Eğer insanları önyargılarından kurtaracak bir şey yapabilirsem, kendimi ölümlülerin en mutlusu sayarım. Önyargı dediğim, bazı şeyleri bilmemek değil, kendini bilmemektir.

Cehalet mutluluk değil kayboluştur.

Din akla karşıdır; insanlığın mutluluğa ulaşmasını engeller; siyasal zorbalığa elverişli zemin hazırlar. Dinleri bilgisizlik ve korku doğurmuş; “eğitim”, “alışkanlık” ve “zorbalık” geliştirmiş; baştaki büyükler ve zenginler de onu çıkarlarına uygun bularak korumuşlardır.

Cebinizde, çantanızda bir kitap taşımak; özellikle mutsuzluk zamanlarınızca cebinizde, çantanızda sizi mutlu edecek bir öteki dünya taşımak demektir.

Çiçekler koptukları ağaçtan özgürlüğe uçarken, kar taneleri gibi mesut ve ölümden habersizdiler.

Yoksuluz biz, ama emekçiyiz, güçlü kollarımız var. Cahiliz, karanlıklar içindeyiz, ama aptal değiliz ve aydınlık istiyoruz. Okuyup öğreneceğiz ve bilgi bizi kurtaracak.

Hayatta olduğun için bile mutlu ol. Öfkeli ol, öleceksin.

Dünyanın yoksul insanlarıyla, Neyim varsa paylaşmak isterim. Dağların cılız dereleri Denizlerden daha mutlu eder beni.

Memnun bir domuz olmaktansa, memnun olmayan bir insan olmak daha iyidir; memnun bir aptal olmaktansa, memnun olmayan bir Sokrates olmak daha iyidir. Ama aptal ya da domuz farklı bir görüşteler ise, bu, onların, meselenin sadece bir yanını bildiklerinden ileri gelmektedir. Diğer taraf ise meselenin iki yanını da biliyor.

Bilgi arttıkça huzursuzluk da artar.