Bu dünya bir tiyatro, bu hayat bir sinemadır. Her olayın bir ömrü vardır, gelir geçer. Bu âlemde geçmeyen şey olur mu?

Hayat dünyadan gelir ve hayat dünyaya geri döner.

Sular hep aktı geçti, kurudu vakti geçti, Nice han nice sultan tahtı bıraktı geçti, Dünya bir penceredir, her gelen baktı geçti...

Ebedi hayatın ne olduğunu bilmem ama, bu dünyadaki hayatımız kötü bir şakadan ibarettir.

Gün yüzü gören her şey yok olmaya yargılıdır.

Akıp gider zaman, sana aldırmadan.

Dünya bir köprüdür. Üzerinden geçin ama mesken kurmayın.

İnsan, büyük bir hayretle, binlerce yıllık varolmayıştan sonra birdenbire var olduğunu görür; bir süre yaşar; ve sonra yeniden yok olması gereken aynı oranda uzun zaman gelir.

Bir gün yetmiyor mu bu size, bir gün dilsiz oldu, bir gün ben kör oldum, bir gün sağır olacağız, bir gün doğduk, bir gün öleceğiz, aynı gün, aynı an, yetmiyor mu bu size?

Hayatın bana öğrettiği her şeyi, sadece üç sözcükle özetleyebilirim: her şey geçer.

Günümüze musallat olan geçicilik bilgisi, onların kokusudur.

Zaman uçar. Ama aynı zamanda uçuyor, yeri bir daha doldurulamaz olan zaman uçmakta. Sed fugit interea, fugit irreparabile tempus.

Bozkurt ile kıyamete
Kalan dünya değil misin?

Zaman bir su gibidir, durmaksızın akar, gider.

Güzellik dediğin geçici nimet, yıllar aktıkça küçülür gider, zaman onu yer.

İnsanin dünü, asla yarın gibi olmayabilir; Değişimden başka bir şey ayakta kalamaz!

İnsanın dünüyle yarını bir olmaz; Kalıcı şey yoktur, değiskenlikten öte.

Biraz zaman geçsin her şeyi unutacaksın, biraz zaman geçsin her şey seni unutacak.

Ölümden ölsek de, hayatlarımızın dörtte biri uyuyoruz.

Merhaba bebeler. Dünya'ya hoş geldiniz. Buranın yazları sıcak, kışları soğuk geçer. Burası hem yuvarlak, hem ıslak, hem de kalabalıktır. Taş çatlasa bebeler, yaşayacak en fazla yüz yılınız var.