Hiçbir şeyin bir şeye geçişi doğaldır, herhangi bir aracı gerektirmez.

Özgürlük içinde yoksa, hiçbir yerde yok demektir..

Varlığımı tanımlamak adına yeni sıfatlar yaratabilmeliyim.

Sınırı yok bu hiçlik mertebesinin. Tarifi yok dünyadaki sahipsizliğimin.

Terk-i diyâr eylesem olmaz, kalsam her şey sabrımı zorlar; ne yapacağımı bilemedim... Hadi diyelim her şeyden caysam, varlık benden caymaz haspam, ne yapmalıyım bilemedim.

Zâten inancımız olmasa, vâr olmanın anlamı anlamsızlıktan başka bir anlama gelir miydi?

Kimler önüne geçebilir zamanın akışının? Cümlelerimin noktalarına kaç zamanda ulaşırım?

Kendimi hiçbir dönemde güvenli ve huzurlu hissetmedim.

Allahın adaleti yoksa kendi de yok anladım.

Ortalık öyle olsun ki, Farklı olduğumdan değil Varolduğumdan fark edileyim.

Çok gerekli olmadıkça ilaç kullanma!

Şarkılar ortaya çıkmaya başladıktan, onları kaydedip sunmak istediğimden emin olduktan sonra stüdyoya girmeyi ve albüm çıkarmayı tercih ediyorum. Yani sırf albüm çıkarmak için şarkı yapmak ya da böyle bir zorunluluk hissetmek sevdiğim bir yöntem değil. Her şey kendi doğal akışında ilerlesin isterim.

Hayat dünyadan gelir ve hayat dünyaya geri döner.

Kusursuz insanın benliği yoktur.

Geçmişsizseniz, geleceksizsinizdir. Fakat geçmiş sizseniz, gelecek de sizsiniz demektir.

Şu an yaşadığımız tarih, bizim yaptığımız veya icat ettiğimiz bir tarih değil. Batılıların yaptıkları ve icat ettikleri bir tarihi biz de yaşamak için çırpınıp duruyoruz. Tarihimizi (=geçmişimizi ve geleceğimizi), kaderimizi, kendi ellerimize almayı başaramadığımız sürece kendimiz olarak varolabileceğimizi elbette ki söyleyemeyiz.

Ya olacağız ya da yok olacağız.

Yoksa her şey ben olmadığım zaman, benim olmadığım yerlerde mi oluyordu?

Başka bir yurdum yok, bedeninde yaşıyorum.

Hayat, gelip geçen bir gölgedir.