Kalbin kendine has nedenleri vardır ki, akıl hiçbir zaman anlayamaz.

Mantıkla beslenmeyen şey mantıkla yönetilemez.

Duyguların seni aptalca davranmaya zorladığında kötü durumdasın.

Aklın sesi ancak yürekten geçebiliyorsa duyulabilir.

İnanç da sevgi de aklın yolunu izlemez.

Akıl ve kalp arasında durup, ikincisini birincinin doğruluğu ile uzlaştırmak için savaşmak ne kadar zor ve acı vericidir.

İnsan tabiatında akıllıktan ziyade delilik vardır.

Bütün hislerimizi yumruk kadar kalbimize sığdırıyoruz.

Kalbim bende kaldı onda çarpmaz. Aklın bende kaldı onda durmaz Durdum yerimde artık koşmam peşinde. Bittin içimde küller yanmaz biçimde

Felsefe, bilime aykırı hüküm çıkarmaz.

Kalbini izle ama aklını da yanına al.

Her zaman kalbimizden gelen ve doğru bulduğumuz sese uymalıyız, çünkü o ses hiçbir zaman yalan söylemez...

Mantık ve bilgisizlik, her biri bir diğerinin zıddıdır ve insanlığın büyük bir kitlesini etkiler. Bunlardan birisine bir ülkede yeterince genişlikte değer verilmesi ortamı oluşturulursa yönetim mekanizmas�� kolaylıkla işler hale gelir.

Mantık yalnızca kendisine boyun eğer; bilgisizlik ise kendisine dikte edilen neyse ona.

Mantığı kullanmayı reddeden biriyle tartışmaya girmek; bir ölüye ilaç tedavisi uygulamaya benzer.

Her şeyde mantık rehberiniz olsun.

Duygular söz konusu olduğunda yüreğin ne diyorsa o ama birşeyler yapacaksan aklın ne diyorsa o...

Adaleti aklın yardımı olmadan kullanmak imkansızdır.

Kalbini bozmayan, bozar aklını.

Mutlu yaşam, tutku ve korku üzerinde mantığın ve düşüncenin elde ettiği bir zaferdir.