Sizin rüyanızın bittiği yerde benimki başlıyor.

Dünyada ne kadar insan varsa o kadar da kişilik var.

Yaşamın geri kalan kısmı boyunca ya herkes gibi olmayı, ya da farklılıklarını erdeme dönüştürmeyi seçmen gerekir.

Herkesin bu derece birbirine benzediği bir toplumda, yalnızca anormalliğin bir değeri vardır.

Mutluluk, herkes gibi yaşarken kimse gibi olmamaktır.

Doğrudur. Eğer "kendi olmak" istemek, sürüden ayrılıp bir birey olmak, kendini bir sanat yapıtı yoluyla var etmek, kral çıplak demek bir ruh hastalığıysa, Fikret Muallâ da bir ruh , bir akıl hastasıydı.

Evet, bu doğru. İnsanlar birbirine benzemez.

Her bakımdan genel özgürlüğüm beni diğerlerinden oldukça farklı bir varlık yaptı.

Hepimiz deli doğuyoruz. Bazıları böyle kalıyor.

Herkesin ter kokusu ayrıdır, parmak izi gibidir.

Ormanda iki yol belirdi önümde ve ben daha az yürünmüş olanını seçtim. Bütün fark buradaydı işte...

Ormanda karşıma iki yol çıktı. Ben en az kullanılmış olanı seçtim.

Tutkularım var benim. Başkalarına benzemiyorum. Cesaretim var!

Hepimizin dediği bir olursa yaşamanın tadı mı kalır?

Bu dünyada milyarlarca insan var, hepsi de başka başka. Hiçbiri birbirine benzemez..

Günahlarından zevk al, onlar seni dünyanın geri kalanından ayırandır, seni özel yapandır.

Yalnızlık... Onların inandığı gibi inanmıyorum, onların yaşadığı gibi yaşamıyorum, onların sevdiği gibi sevmiyorum... Onların öldüğü gibi öleceğim.

Farklı olan insanlar için Tanrı'ya şükrediyorum. İşte, dünyayı döndüren şey bu!

Duyguların değerlendirilmesinde veya dilin yorumlanmasında veya düşüncenin, duygunun veya eylemin tekdüzeliğini talep etmek, insan yasalarında temel bir hatadır - ancak tüm insanların aynı çehreye sahip olmasını istemekle eşitlenecek bir delilik, aynı ses veya aynı boy.

Deli değildim. Bazı normlara uymayan hareketlerim vardı.