Başarı, insanın isteğini elde etmesi, mutluluk ise, elde ettiğini istemesidir.

Bir şey arzu etmek, mutlu olmamak demektir.

En yüksek saadete erenler bile, başka arzular peşinde deli gibi koşarlar.

Çünkü öyle değil mi, yeryüzünde hiçbir şey, istediğini ele geçirmek kadar hayal kırıcı değildir.

Mutluluk ile arzu birlikte olamazlar.

İnsanı mutlu kılan ne bedensel güçlükler ne zenginliklerdir, insanı mutlu kılan dürüstlük ve sakınıklıktır.

Yoksun arzularından bahçe yapsan, tohumuna suyunu serpeler misin?

Mutluluk birdenbire düşmez ve hayaller gerçekleşmez. Yere inmeli ve çok çalışmalıyız. Çok arzulamanın en şerefli, en asil, en büyük ve en güzel erdem olduğu fikrine sahip çıkmalıyız.

Dünyada ne ikbal ne servet dileriz, Hattâ ne de ukbâda saadet dileriz. Aşkın gül açan bülbül öten vaktinde Yaranla tarab yâr ile vuslat dileriz.

Gerçek ihtiyaçlar olmadan, gerçek hazlar olmaz.

Hakiki bir ihtiyacın olmadığı yerde hakiki bir hazzın var olması söz konusu olamaz.

İtidal tokluktan gelir.

Bedenin sınırları arzunun sınırlarından dardır.

Erişmek istediğin o pis mutluluğu gör işte.

Sahip olmak istediğim zenginlik; ama yanlış anlamak için, istemiyorum.

Üzüntü getiren zevklerden uzak durun.

Keder doğuran hazdan kaç.

En faziletli insan, rûhen yükselmeye çalışan en mutlu insan da yükseldiğini duyandır.

Bir bölük insanın milyonlarca insanın yiyecek-içeceğini yiyip yutabildiği bir ülkede, hangi erdem, hangi mutluluk olabilir ki?

Tüm istekler ihtiyaçtan, dolayısıyla yoksunluktan, dolayısıyla ıstıraptan doğar.