Dünya biraz da aşk uğruna değiştirilmelidir.

Cefâya sabr ider ölüp gidince âşık-ı sâdık
Adavet idemez yâra mahabbet itmez ağyâra

Yahyâ ölüp gidince kûyı kilâbı gibi
Var iken âsitânı gayrı mekânda yatmaz

Lâyık degülüz çünki senün mihr ü vefâna
Hîç olmaz ise bâri cefâ vü sitem eyle

Son kertede gördük ki, dünya değiştirilmiyor. Aksine yıkılıyor…

Aşk bir çiçeğe benzer; en güzeli bile ölür.

İyi veya kötü her şeyin değişerek yok olduğu bir dünyada yaşıyoruz. Dünya sanki bizi sırf canı istediğinde midesine indirmek için yaşatıyor. Anne babalar çocuklarını, çocuklar anne babalarını yitiriyor.

Elbet bir gün başı dönecek dünyanın dönmekten. Ağzının suyuna batmışlar için henüz saat erken. "Ben bir ağacım yeşermekte dallarım ya" derken, yere düşen yapraklar ayrılmakta gövdemden.

Hayatın bana öğrettiği her şeyi, sadece üç sözcükle özetleyebilirim: her şey geçer.

Aşk öyle derin bir ihtiyaçtır ki onsuz yaşayamazsınız; ya kendisi ya da yedeğini ararsınız. Yedek sahte olabilir ama en azından bir süreliğine aşık olduğunuz hissine kapılabilirsin. Sahtesi bile keyiflidir. Eninde sonunda sahte olduğunun farkına varırsın; o zaman sahte aşkı gerçeğine dönüştüremezsin, o zaman sevgili değiştirirsin. İki olasılık var; bu aşkın sahte olduğunu anladığında kendini değiştirebilirsin, sahte aşkı bırakıp gerçek bir aşığa dönüşebilirsin. Diğer olasılık ise sevgilini değiştirmektir. Aklın seçtiği yol budur.

Mutlu aşk yaşanırken var belki yani ama aşk kalıcı olmaz ki kesinlikle...

İnsanin dünü, asla yarın gibi olmayabilir; Değişimden başka bir şey ayakta kalamaz!

İnsanın dünüyle yarını bir olmaz; Kalıcı şey yoktur, değiskenlikten öte.

Zaman, olaylardan meydana gelen coşkun bir nehir ya da sel gibidir. Fakat her şey onu gördüğümüz anda aslında geçip gitmektedir.

Her 'merhaba' yeni bir vedanın başlangıcıdır, hiçbir şey kalıcı değildir.

...Yaşam da böyle; aşk da - belli belirsiz, geçici, kaçıcı bir şey.

Ve zaman büküyor ikimizi de, Biz farkında olmadan...

Bu dünyada sabit kalan hiçbir şey yok, istikrarsızlıktan başka.

Zaman dostluğu güçlendirir, aşkı zayıflatır.

Mutsuzluklar da sonsuz değildir. Bir bakıma mutluluğa benzerler, geçip giderler, daha doğrusu biçim değiştirirler.