Hayat dünyadan gelir ve hayat dünyaya geri döner.

İnsanın dünyası anlamlar evrenidir. Bu dünya, belirsizliklere, çelişkilere, çılgınlıklara veya şaşkınlıklara katlanabilir, fakat anlamsızlığa asla.

Hayat, ona ilgi duyan herkes için bir anlam ifade eder.

Ölümden önce hayat var mı?

Bütün hayatımı bir salkım üzüm gibi avucumda sıkmak istiyorum, suyunu, hayır, şarabını damla damla gölgemin kurumuş boğazına akıtmak istiyorum, kutsal su gibi.

Vücut cevhersiz bir kalıp, Hiçe gider hiçten gelip.

İş, erken doğmakta değil, Gelmişken yaşamakta…

İnsan olmak ve hayatı hayvanlardan daha az anlamak ne hazin şey.

Dünyayı döndüren kadınlar değildir ama o dönmeyi anlamlı kılan varlıklardır.

Yalnızca yaşamak bile, başlı başına bir çığlıktır.

Hafızasız bir hayat hiç hayat değildir.

Hayat ciddi mi değil mi kestirene kadar ben de anlamayacağım.

Dünyada, bir kitabın içerisindeki sözcükler gibiyiz. Her nesil; bir satır, bir cümle misali.

Dünyada, sizin koyduğunuz amaç ve anlamdan daha fazlası yoktur.

Konuşmanın ve eylemin olmadığı bir hayat, dünya karşısında kelimenin gerçek anlamıyla ölüdür.

Dünya bir tezgahtır. Tezgahın hangi tarafında hayat olduğuysa ancak ölünce anlaşılır.

Ebedi hayatın ne olduğunu bilmem ama, bu dünyadaki hayatımız kötü bir şakadan ibarettir.

Yaşamın belli bir anlamı varsa, demek ki biz hepimiz dikiş tutturamamış insanlarız.

Nedir bizim bu dünyamız? …kısa süren bir simetri; anlık bir oluş.

Burası dünya Ne çok kıymetlendirdik, Oysa bir tarla idi Ekip biçip gidecektik.