İnsan, dostu olmadan mutlu olamaz, ama mutsuz olmadan da dostundan emin olamaz.

Sahte bir arkadaştan daha büyük bir yara var mı?

Anca beraber kanca beraberdi sözde. Hani? Neredeydi? Demek düşmeye görmeyeydi insan...

Ama nerden bilebilirdim ki onca düşmanım içinde beni dostum vuracak.

Aldanma diye birşey yoktur! Sadece biraz fazla güvenmek vardır. Ve insani aldandığı değil, en çok güvendiği aldatır.

Yol karardığında elveda diyen kişi, haindir!

Gözlerim dost eliyle kör olmuştu.

Onlar, şerrinden emin oldukları için, dostlarını kendilerinden uzak tuttular. Kendilerine bağlamak ve kazanmak için de; düşmanlarını yakın tuttular. Yakın tuttukları düşmanları dost olmadı. Ama uzak tuttukları dostları düşman oldu. Herkes düşman safında toplanınca yıkılmaları mukadder oldu.

Tanrı beni dostlarımdan korusun. Düşmanlarımı kendi başıma yenebilirim…

Yastık diye başını ateşe dayayan, yatak diye yılanların üzerine yatan bir adam, emniyet ettiği bir dostundan, düşmanlık sezen bir adamdan daha rahat uyur.

Unutmayın, bir ip koptuğunda yeniden bağlanabilir, ama eskisi gibi çekmez.

O zehir eninde sonunda her zorbanın yüreğine yerleşir: Hiçbir dostuna güvenemez.

Bana benden başka bir dost varsa bilmem lazım.

Çok sîmâ tanıdım, îmâ aldım, yüzleri aklıma kazıdım. Adı anıldığında

Her şey affedilebilir, ama “ihanet” asla.

Beni en çok üzen şey: bana yalan söylemen değil, bir daha asla sana inanmayacak olmam.

Fakirlik, insanın sözde dostlarını uzaklaştırır.

Her dost göründüğü gibi dosdoğru dost olmuyor.

Birçok yoldaş hakkımızda gerçek olmayan bilgiler yayıyor. Yanlarında kaldığımız, Ortadoğu’ya gidişlerimizi organize ettikleri, ev tutmamıza yardımcı oldukları, bizimle ilişkili oldukları, bizim için bir şeyler yaptıkları gibi gerçekle ilgisi olmayan yalanlar uyduruyorlar. Bir kısmı bunları sadece ‘gündemde’ olduklarını göstermek için yapıyor, gündemde kalıyor. Bir kısmı ise, bizim aptal, güvenilmez, dikkatsiz ve kafayı yemiş olduğumuzu göstermek için bunu yapıyor. Bunlarla başkalarının bize dair düşünceleri oluşuyor. Aslında bunlar bizimle sadece bir şey için ilişkililer: Ticaretimizi yapıyorlar…

Dost; yeri geldiğinde taltif, yeri geldiğinde tenkit eder. Sürekli taltif bekleyen, ya kendini kusursuz zannediyor ya kendine köle arıyordur
.