Çok bildimlik yaparsan, çok düşmüşlük yaşarsın; Yok derdimlik yaparsan, dert görünce saparsın.

Serçeler gibidir insanlar, ilelebet uçmaz düşer.

Bunlar hepimizin yaşadığı ya da yaşayacağı şeyler. Ölümleri kabullenmek elbette kolay değil, çok kısaca anlatılabilecek bir konu da değil. Ancak hayatın parçası. İnsan her gün bir şeyler öğreniyor ve hayatın öyle garip bir dengesi var ki siz isteseniz de, istemeseniz de devam ediyor. Ve daha çok güçleniyorsunuz. Kırılganlığa gelince; ben zaten kırılganlığın sonradan ortaya çıkan bir şey olduğuna inanmam, belki bazı faktörler sebebiyle artıyordur; ama bence herkes biraz kırılgandır, herkes biraz hassastır.

Herşeyi dengede tutmak iyidir. Herşeyi uyumlu tutmak daha iyidir.

Uyanıklık kendini harcamak, uyku kendini onarmak içindir.

Bütünlüğü sağlayan bilgeliktir.

Herşeyin çaresi var. Bir tek ölümün çaresi yok. Hayat bir gün noktalanacak. Hiç ölmeyecekmiş gibi çalışır, yarın ölecekmiş gibi hazırlık yaparsanız hırsınızı da törpülemiş olursunuz, insanları kırmazsınız. Paranın ötesinde değerler olduğunu görün. Kefenin cebi olmadığını unutmamak hırsı törpülemek için çok önemli bir noktadır.

Üç kuşağın aynı anda bindiği tahteravallinin ortasında, oyuncağın iki tarafını yaşatmaya çalışmakla meşguldum.

Sevincin kapıları, acıların anahtarlarıyla açılır.

Zevklerimizin biraz acıdan, ekşilerimizden, biraz tatlılıktan hoşlanmadığı bir yaşam saatimiz yok.

Bunu yaparken de hiç ölmeyecekmiş gibi dünya, yarın ölecekmiş gibi de ahiretimize hazırlıklı olmalıyız.

Hayatın bana verdiklerini kendi içimde sindirip ona geri vermeyi seviyorum...

Hayat bir tahterevallidir, Tartini; birinin bahtı aşağı inerken ötekininki yükselir! (Büyünün Gözleri;2000, Perde II, Sahne III, p. 52)

İnsan, tebessümle gözyaşı arasında gidip gelen bir sarkaçtır.

Ayağın toprağa basıyor mu kardeşim? Bassın, ama bir ayağın toprağa bassın. Yoksa adamı gömerler kardeşim.

Önde koşmak, arkada kalmak kadar tehlikeliydi.

Pek az süren büyük zevkleri, büyük lezzetleri, daha büyük acılar izliyor.

Evimde üç sandalyem vardı : Birincisi yalnızlık, ikincisi arkadaşlık, üçüncüsü ise topluluk için.

Sevinciniz peçesini kaldırmış kederinizdir. Daima birlikte gelirler. Biri yanı başınızdayken, diğeri yatağınızda uyuklamaktadır.

Hayat, ölene kadar hissedilen zevklerden, çekilen acılar çıkarıldığı zaman geriye kalandır.