Ne iş mi yaparım..? Yolculuk ederim. Göğe bakarım..

Sosyal davranışta etkili olan güçleri ancak eylemde tam olarak idrak edebilirsiniz. Bu yüzden deneyciyim.

Öncelikle evrenin küresel olduğunu gözlemlemeliyiz.

Yıldızları gözlemekten doğan fayda, uyanık geçen uzun gecelerde bunlara harcanan emek, çobanların faydalandıkları boş zaman, astronomiye bir takım ilerlemeler getirmiştir.

Gerçek yolculuk, aynı gözlerle yüz değişik ülkeyi dolaşmak değil, aynı ülkeyi yüz değişik gözle görebilmektir.

Fiziğin işi görebildiğimiz şeyleri açıklamak için göremediğimiz şeyler icat etmek değil, göremediğimiz şeyleri nasıl görebileceğimizi çözmek, önceden görünmeyenleri, bilinen görünmeyenleri görmektir.

Hiç kimseye bütün bir bilimi yaratma şansı verilmez. Kalabalığın akmaya başladığı günümüzde, bir yol zar zor açılıyor.

Ufku üzerinden ilerleyen bilim, en iyi zihinleri toplamaya ve en iyi akılların doğal olarak yapmaya çalıştıklarını yapmalarına izin vermeye bağlıdır: zamanın en heyecan verici sorularını takip edin.

Bugüne kadar bilim adamlarının en önemli keşfi, bilimin kendisi olmuştur.

Doğal olarak gözlemden deneye geçildiğinde bilginin tartışmalı özyapısı daha da belirginleşir.

Artan mesafe ile bilgimiz kaybolur ve hızla kaybolur. Sonunda, loş sınıra ulaşıyoruz - teleskoplarımızın en üst sınırları. Orada, gölgeleri ölçüyoruz ve neredeyse daha önemli olan yer işaretleri için hayalet ölçüm hataları arasında arama yapıyoruz. Arama devam edecek. Ampirik kaynaklar tükenene kadar, rüya gibi spekülasyon alanlarına geçmemiz gerekmiyor.

Büyük spiraller, muazzam radyal hızları ve duyarsız uygun hareketleri ile görünüşe göre Güneş sistemimizin dışında yatıyor.

Bilim insanı doğa yasalarından sorumlu değildir. Bu yasaların nasıl işlediğini bulmak onun işi. Bu yasaların insan iradesine nasıl hizmet edebileceğini bulmak bilim insanlarının işidir.

Yabanıllığın en uç noktasına kadar gitmek istemiştim; benden önce kimsenin görmediği ve belki benden sonra kimsenin görmeyeceği bu zarif yerlilerin arasında umutlarım gerçekleşmemiş miydi? Coşku verici bir yolculuğun sonunda yabanıllarıma kavuşmuştum. Ne yazık ki onlar fazla yabanıldı.Bir aynadaki görüntü kadar bana yakındılar, onlara dokunabiliyordum ama anlayamıyordum.

Gördüğüm, keşfettiğim herşey beni yaralıyor.

Gözlem pasif bir bilimdir, deney yapmak aktif bir bilimdir.

Felsefi anlamda gözlemsel gösteriler ve deneyler öğretir.

Çocuklar gerçek bilim insanları olarak doğarlar. Kendiliğinden deneyler, deneyimler ve yeniden deneyimlerler. Seçer, birleştirir ve test ederler, deneyimlerinde düzen bulmaya çalışırlar.

Newton'dan yirminci yüzyılın devrimci keşiflerine kadar kaydettiğimiz ilerlemelerin çoğu, gösterişli bir şekilde kesin kuramlar öngörülerin deneylerce doğrulanması şeklinde ortaya çıkmıştır. Ama 1980'lerin ortalarından bu yana, kendi başarımızın kurbanı olduk. Kavrayışımızın sınırlarını durmak bilmeksizin daha ötelere itmesiyle kuramlarımız, çağdaş teknolojimizin erişemediği alanlara girdiler.

Ameliyatımı icra ettim, hiçbir ağrı duymadım. Kan aktıkça biraz sızlıyor. Kanım akarken baldızım aşağıya indi. Yazı yazıyorum kapıyı kapadım, diyerek geri savdım. Bereket versin içeri girmedi. Bundan daha tatlı bir ölüm tasavvur edemiyorum. Kan aksın diye hiddetle kolumu kaldırdım. Baygınlık gelmeye başladı.