Cesedimi o poşetle toprağa gömüp üzerine bir ağaç dikilmesini istiyorum. Mezar taşı isim falan istemiyorum.

Süpürün beni.

Mezar üstünde oturmak, gebe kadın üstünde oturmak gibidir.

Yatağımı kabristanların ve tabutların arasına kurdum. Kara Ölüm’ün kazandığı ganimetleri sergilediği yere…

Yarın seni mezara taşıyacaklar; ve çok yakında kardeşlerin, diğer halklar, ardından gelecek. İşte o zaman insan alemi gömülmüş olacaktır.

İnsan ümitlerini de mezara götürür.

Gün olur alevlenirim, Gün olur sönerim, Bir gün öldüğümde şiirle süslenmiş tabut isterim.

Ölmek mühim değil ölmekten korkmuyorum. Yeter ki mezarıma şair diye yazınız.

Gam-ı aşkında ölürsem ser-i kûyunda defn eylen / Şehîd olanlarun çünkim yeri Firdevs-i a’lâdur

İlerde Ben öldüğümde heykelimi dikmesinler Dikmesinler ki gölgesi yere vuruyor diye heykelimi Kırmasınlar.

Vasiyetimdir, beni hayvan mezarlığına gömün.

Ya karşısında ya da üstünde olmak isterdim denizin her zaman. Öldüğüm zaman da bir şamandıraya gömülmek isterdim.

Bir gün ölürsem, öldüğüm günü değil, doğduğum günü hatırlayın.

Bana bir çelenk yap kardeş, Üstüne de bir şey yazma, Ölüler okumayı bilmez ki.

Allah’a inanmıyorum, cenaze istemem. Beni yakın, küllerim savrulsun.

Uğur Mumcu katledildiği gün, Villa'da çalışıyordum, 24 Ocak 1993, Temren haber verdi, hiç beklemiyorduk ve artık acele etmem gerektiğini düşündüm. Arkasından Eşref Paşa'nın, Şubat 1993 ve hemen sonra da Turgut Bey'in, Nisan 1993, ölümlerini idrak ettik. Zamanımın azaldığını hissettim.

Türk aydını on yıllarla ölür, dergilerle doğar.

İntihar, eylemsiz ölümdür.

Ölüm, son derece teoriktir.

Bu dünyadan ayrılmasına yakın bir zamanda, Kemal Paşa Hazretleri, İsmet Paşa Hazretleri'ne 'İsmet, ben gidiyorum, ne yap ne et, Musul'u al' dediğini, İsmet Paşa Hazretleri'nin de Bülent Bey Genel Sekreter olunca 'Bülent, ilerde başbakan olacaksın, Büyük kurtarıcı'nın bana vasiyeti budur, ben bu vasiyeti sana aktarıyorum. Başbakan olacaksın, ne yap net, Musul'u al' dediğini, ilk kez bir televizyon programında dillendirdim.