Toplum Felsefesi

Gerçeğin çoğunluk tekeline bağlı olduğu yalanına karşı devrim yapmaya kararlıyım!

Gerçeğin ruhu ve özgürlüğün ruhu bunlar toplumun direkleridir.

Çoğunluğun kendi tarafını tutmaya asla hakkı yoktur.

Azınlık haklı olabilir; çoğunluk her zaman haksızdır.

Toplum bizden başka bir şey daha talep eder. Hayatta kalmamız yeterli değildir onun için, iyi yaşamamız da gerekir.

Demek ki artık kendimiz olmaktan çıktığımız noktada taklit edilebilir olmaya başlıyoruz.

Kendi başımıza bırakılsaydık çocukluğumuz nasıl olurdu kim bilir!

Bir insan toplumunun ahlakı, aslında diliyle karşılaştırılabilir.

Medeniyet duvarla başlar. Duvar örmek çeşitli amaçlar taşır. Bu amaçların ilki ayırmaktır: İnsanları, hayvanları, bitkileri ve şeyleri. Daha sonraki amaçlar içeride ya da dışarıda bırakmaktır: İnsanları, hayvanları, bitkileri ve şeyleri. Duvarlar örülür ve iki cephelerinde hayatlar gelişir. Duvarsız bir dünya günümüz insanı için cehennemdir. Medeni insanın ruhsal dengesini sonsuza dek kaybetmesine elektrik, kanalizasyon ya da iletişim sistemlerinin çökmesi değil, duvarların yıkılması neden olacaktır. Bu yüzden duvar ustalığı kapitalist anlamda ilk gerçek meslektir. Var olan en kalabalık, yarı gizli, güç dayanışması eksenli örgütün bu meslekten esinlenerek kendini vaftiz etmiş olması bir tesadüf değildir. Çünkü duvar, sıradan insanın tek garantisidir. Savunulması gereken ilk siperdir. Dünya üzerindeki mevcut düzenin devamı duvarların ayakta kalmasına bağlıdır.

Gerçeklik fabrikada, okulda, kışlada, hapishanede, polis karakolunda fiilen vuku bulandır.

Çoğunluk hiç kimsedir, azınlık herkestir.

İnsanlar önce zorunluluk hissederler, sonra fayda ararlar, sonra rahatlık ararlar, daha sonra zevkle eğlenirler, sonra lüks içinde dağılırlar ve sonunda delirirler ve özlerini boşa harcarlar.

Dünya büyük adamların düzeyinde yaşayamaz.

İnsanlığın ilerlemesini garanti altına almanın tek yolu olarak uzun vadede üreme özerkliğini insanlardan uzaklaştırmalıyız.

İyi bir insan öldüğünde ona ağlamayın. Asıl onu kaybeden topluma ağlayın.

Bu dünyada yalnızca kovalananla kovalayan, her an bir şeylerle meşgul olanla yorgun düşmüşler vardır.

Yalnızca kovalananlar, kovalayanlar, meşgul olanlar ve yorulanlar vardır.

Dâhilerden bir kişi bile on bin kişilik sürüden daha ağır gelir.

Irka ve dine verilen aşırı dikkatin sakıncaları vardır. Ulusal sayılan bir kültürle kısıtlanır ve ona hapsoluruz. İnsanlığın vadisi içinde nefes aldığımız açık havayı terk eder, yurttaşlar cemiyetine kapanırız.

İnsanlığın uyumu en uyumsuz notaların özgürce yayılımından doğmuştur.

Benim gözümde bir insan üç bin kişiye değer, sayısız kalabalık ise bir tek kişi bile etmez.

Evcilleştirme insanın hayvanlar ile kurduğu özel bağı akamete uğratır. Hayvanlar artık insanın da ait olduğu topluluğun bir parçası değil, göçebe kabilelerde şefin zenginliğinin simgesi, mülkiyet erkinin bir uzantısıdır. Aslında hayvanlar ile ilgili modern tutumun da kaynağında bu mülkleştirme yatıyor.

Saygıya değer üç varlık var: rahip, savasçı ve ozan. Bilmek, öldürmek ve yaratmak. Öteki insanlar angaryacı sürüsüdür, ahir için yaratılmıştır, meslek denilen şeyleri uygulamak için.

Tek bir büyük dehanın ortaya çıkması, yüz vasatlığın doğumuna eşdeğer olmaktan çok daha fazlasıdır.