#metafor

Şizofrenler hep yeni dünya kuruyorlar ve kurdukları dünyada yaşıyorlar. Ancak dünyalarının akılları yok ve sık sık yeni dünya kuruyorlar. Şizofrenler tutarlı değiller ve ısrarlı olmaıyorlar; toplum, fırsat buldukça şizofrenleri akıl hastanelerine kapatıyor.

Politika, iki düşman toprak arasındaki mayın tarlasında danstır.

Domuz, burnunu pislikten çıkarmaz, pislik mis kokulu olduğu için değil, burnu pisliğe alıştığı içindir. Çocukluğumda fırınlarda yoksullar görürdüm, bayat ekmek arıyorlardı, daha da fazla vermek istiyorlardı; babama sordum, 'oğlum taze ekmeği mideleri almıyor' diyordu. İşte bugün medyada gördüğümüz eski arkadaşlarımızın hep pisliği savunmaları, sakatlandıkları, artık koku diye sadece pisliği belledikleri içindir; bugün halkımız nerede ise beş duyusunu da kaybettiği için, kendisine müzik diye sunulanları, tiksinmeden dinleyebilmektedir.

Türk aydınını düşünceleriyle ayırt etmeye çalışmak, at ile insanı, birinin yelesine, diğerinin saçlarına bakarak ayırmaya çalışmak demektir. Saç ve yele, insan ve hayvanın en zayıf yanlarıdır; yoksun edilmeleri, işlevlerini ortadan kaldırmaz. Saçsız insan veya yelesiz at olabilir, emek ve enerji icra edebilirler. Bu yüzden saç ve yele, insan ve atın ancak organik ekleri sayılabilir.

“Tampon devlet” olarak kurulmak, çöküş ile katolik nikâhı kıymaktır.

Teslim eden teslim alanın libasında ise şiiri bir hal var, demektir.

Darwin, mağaraya konan bir insanın körleştiğini yazıyor. İnsanın gelişmiş türü olan 'aydın' da bunu tersi oluyor: Karanlıkta gözü büyüyor.

Altın harflerle yaz mahlâsımı... Halvetim kasvet, kem gözlere şiş!... Câdü yâ herrû!.. Yâ merrû!.. Kaf-kef, gölge haramilerine bir selâm çak!.. Abile patladı, demlenir sîmâm, nüşinrevandan handan ummmam ben... Ahu-yi felek mum, ben şamdan... Düşmez kalkmaz bir Allah'tır, uyan!...

Oğul vermeyen bir arı kovanı gibidir Türkiye. Bal yapmaz bir arı türünün kovanı.

Pertev-i nurundan anun âfitâb almış gider

Şah Hata'i'm eydir heman, dağları bürüdü duman.

Dünya bir oyun sahnesidir.

Hırs, bir sandalın yelkenini şişiren rüzgâra benzer; fazlası gemiyi batırır, azı da gemiyi olduğu yerde tutar.

Hristiyanlıkta cehennemin simgesi ateştir. Çok tanrılı dinlerde de yine ateştir. İslamda da ateştir. Hintliler için de cehennem ateşdir. Dinler açısından bakıldığında sanki tanrı, sadece insan pişiren bir ızgara kebapçısıdır.

Kurdu kurtaran, koyunları öldürür.

Siyah bir ışık görüyorum.

İslâmî öğretiler Müslümanların kafasında dehşet verici, iğrenç ve korkunç bir hale gelmiştir. Bu insanların kafalarının içini açıp beyinlerindeki bu ölümcül kanser hücrelerini temizlemekten başka bir alternatif olduğunu düşünmüyorum...

Tahta değil, kubura oturdum…

Bir millet var koyun sürüsü... Buna bir çoban lazım. O da benim.

Sabır... Üstünde kara bulutlar olan bir grilikti sabır. Umuduysa sarıya boyuyordum; tıpkı sabahları birkaç saat görebildiğimiz güneş gibi. Hemen gökte yükselip evin ardından gözden kayboluyor ve sonsuz bir maviliği seyretmek zorunda bırakıyordu bizi.

Gökküşağının altında bir küp dolusu altın bizi bekliyordu. Ama gökkuşağı incecik tülden ibarettir ve altınlar bir ton ağırlığındadır. İnsanların oluşumundan bugüne dek çok şeyi yaptıran altındır.

Karanlıklar için ben ölümüm.

Bizim yaptığımız, betonda yetişen bir gül olmaya çalışmak.

Türkiye’dekiler benim için Amerika’nın, İsrail’in, yok Türkiye’nin adamı diyorlar. Devletlerle yatağa girmek ayıyla yatağa girmeye benziyor. Biliyorsunuz ayıyla yatağa girdiğinizde, tırmalıyor yani. Benimki de o durum artık.