#doğum

Ben artık Türk, Kürt, Alevi, Sünni de değilim. Çünkü ben dünyaya gelirken anneme, babama mektup yazmadım, faks çekmedim, telefon etmedim. Ben çırılçıplak bir insan olarak geldim dünyaya.

Ne diye böbürlenip büyükleniyorsun. Doğumun bir damla su, ölümün bir avuç toprak değil mi?

Doğduğum topraklarda tanıdım seni. Hiç görmediğim yerlerde bile aklımdasın..

Benim merak ettiğim ölümden sonra değil, doğumdan sonra hayat olup olmadığı.

Bazıları büyük doğar, bazıları büyüklüğe erişir, bazılarınınsa büyüklük başına konar.

Düşmekteyim doğduğumdan beri durmadan, Düşmekteyim ulaşmadan kendi dibime.

Faniler eşittir; doğum değil Erdemdir farkı yaratan (yapan)

Diyorum ki kişinin doğum tarihi pek önemli değil aslında, dünyaya gözlerini açmak daha önemli.

Doğmak ve ölmek kolaydı. Zor olan hayatın kendisiydi.

Ölecek ağaçlar hazin biçimde çiçek açar, birini doğurmak daima kendini öldürerek olur.

Kadınlar ilk doğumda tecrübe ettikleri halde, acı içinde kalma pahasına neden sonraki çocuklarını doğurur? Çünkü annelik hormonu oksitosin, ilk doğum sırasında beynin kayıt yapmasını engeller.

Hayat bir kuruluşun değil, bir yıkılışın ifadesidir. Neden doğuyoruz? Ölmek için neden kuruyoruz? Yıkmak için.

Düşündüm ki dünyaya gelirken de tektim.

Ölümden sonra doğduğundan önce neysen o olacaksın.

Nasıl ki dişi karınca birleşmeden sonra üreme amaçları için artık lüzumsuz, hatta tehlikeli hale gelmiş olan kanatlarını kaybeder, bir kadın da bir veya iki çocuk doğurduktan sonra güzelliğini büyük bölümü itibarıyla kaybeder.

Tek günah doğmuş olmak günahıdır.

Çirkin bir çocuktum. Doğduğum zaman doktor kordonu kesip kendini asmıştı.

Doğduğumuz dakika ölüm cezasına çarptırılmışızdır zaten.

Bizler öleceğiz ve bu yüzden şanslı olanlarız. Pek çok insan hiç ölmeyecek çünkü hiç doğmadılar.

Tecavüze uğrayanlar doğursun, gerekirse devlet bakar.

Benim yaşımda, genellikle ölümden korkup korkmadığım sorulur ve cevabım her zaman, doğumdan korktuğunu hatırlayamıyorum.

Düşünce ve yaşam konusunda, her birimiz için durum, doğumdan önce de ölümden sonra da aynıdır.

Bir kere doğduk, bunun iadesi yok, öyle ya da böyle yaşayacağız işte, bir zaman ve mekân sınırı içerisinde. Yaşarken de bize sunulmuş bazı özgürlükler ve kısıtlamalar var. Artık bir kere doğduktan, yaşadıktan sonra, işte o yaşam sırasında ne kadar kendi hayal ettiğiniz, kendi varlığınızla çok da fazla çatışmayacak şekilde bir hayat kurma özgürlüğüne ne kadar sahibiz? Ve bu özgürlük gittikçe azalırsa ve yok olursa o zaman böyle bir sona kendimiz karar verebilir miyiz veremez miyiz? Bunu sorgulamaya değer. Ama herkes yanıtı kendi biricik hayatı adına verebilir.

Uykusuz gecelerin getirdiği çocuklar Her zaman mavi değil bu gökyüzü bu deniz Buruşmuş çarşafların üzerinde size acı bir dünya hazırlıyor anneniz Kapanmış kapılardan geri dönüp çaresiz Hayatın rüzgârında savrulup durursunuz İnsanlığın kuruş kuruş satıldığı bu devirde doğmayın ne olursunuz...!!!?