#doğa

İnsanın medeniyet dediği, her zaman çöllerle sonuçlanır.

İnsan canlandırılamaz; erdem baştan çıkarılmalı.

Güneş her yere girmesine rağmen hiçbir yeri kirletmez.

İnsanlar özellikle hayvanları evcilleştirerek doğayı yabansılıktan çıkardılar, dahası doğa ilk kez insan ihtiyaçlarının bir nesnesi oldu. Tarımla insan doğayı dönüştürürken, hayvanları evcilleştirerek ilk köleliği de hayata geçirmiş oluyordu. İnsanın diğer insanı hapsetmeyi, onu kendi ihtiyaçlarının nesnesi kılması olgusunun evcilleştirmeden öğrenilen bir şey olduğunu söylemek yanılgı olmasa gerek.

Ve tüm yazılanlar vahiyler gibi ağaçlara kazındı.

Ama ben toprak değil, insan kurduyum!

Yabanda hayvan ise kendi amaçları için oradadır. Gelebilir, gidebilir. Siz de öyle. İkiniz de bir diğerinize kendinizi dilediğiniz gibi gösterebilirsiniz. Eşitlerin bir araya gelmesidir bu. Bu da her şeyi değiştirir.

Ölüm hayat kadar doğal olduğu halde, neden bu kadar korkarız?

Uzun zaman önce, uygarlığın bebeklik döneminde, insanoğlu Doğada ilaçlar olduğunu öğrendi, "kardeş organizmalarımız, bitkilerin" büyümesinin veya dönüşümünün hücre ürünleri, aracılığıyla acı zevke dönüştü.

Yıkıcı güçler birçok bitkiyi yok eder, ama bitkiler yine de yeşermeye devam eder. Piramitler bir papatyanın dayanıklılığına asla ulaşamaz. Bülbüller Buddha'nın ya da İsa'nın sözlerinden önce de ötüyorlardı, onların sözlerinin unutulmaya yüz tutmasından nice sonra da ötmeye devam edecekler. Çünkü bu, ne vaazdır, ne öğreti, ne emir ne de baskı. Bu yalnızca şarkıdır. Ve başlangıçta Kelime yoktu, cıvıltılar vardı.

En dinlendirici ortamlar doğadadır. Başkalarının düşüncelerinden gelen sesin kendi iç sesinizi boğmasına izin vermeyin.

En dinlendirici ortamlar doğadadır.

Sualtı yaşamı hızlı bir şekilde yok oluyor. Hepimizin bu konuda bir şeyler yapması gerekiyor. Çevre temalı belgeseller biraz sıkıcı.

Kadınlara yaptığımız şeyin aynısını Dünya’ya da yapıyoruz. Sadece durmadan alıyoruz ve ondan da üretmeye devam etmesini bekliyoruz. Dünya artık yorgun. Artık üretemiyor. B*ktan bir gezegen devralıyoruz ve bunu çocuğuma miras bırakmayı reddediyorum.

Biz böcekler, otlar, kuşlar ve çiçeklerle konuşarak büyü
dük. Yıldızlar altında yattık. Toprak döşeğimizdi, bahar yağmurları yalnızlığımız, çiçekler sevdamız. Bu yüzden fark etmeyi öğrendik. Yine bu yüzden yüreğimiz hep zengin ve genç kaldı.

İlk önce kitaplarımı selamladım. Bahçeye doya doya baktım. Güvercinlere uzaktan yem attım. Sonra oturdum. Düşünmeye başladım. Ölüm ve hayat.

Bizim dünyamız uçsuz bucaksız tabiattı. Şimdiki gençliğin dünyası daracık bir ekran.

Senin fıtratına bahşedilen bu dünyada en iyiyi yaşamak ve en iyiyi yaşatmak var. Kur’an da ‘’Ikra’’ dediği zaman al kitabı oku değil kainatı deşifre et çöz; bu da doğayla başlıyor.

Geyikler, tavşanlar ve güvercinler ve yeryüzü kuşları, zevkleri için havaya zengin bir biçimde bürünmüşlerdi.

Kuşların özgürlüğü bana hakarettir.

Yöntemler değişir ama sanat aynı kalır: Doğanın özgürce ve duygusal biçimde yorumlanmasıdır o.

Ya karşısında ya da üstünde olmak isterdim denizin her zaman. Öldüğüm zaman da bir şamandıraya gömülmek isterdim.

Doğa rengarenk bir dünya sunar gözlerimize ve biz, kültürlerimizin gelişimindeki benzerliklerden ziyade aramızdaki farklılıkların altını çizme eğilimindeyizdir.

Bütün memeliler arasında sadece insan her mevsimde sevişebilmektedir. İnsan türünün dişilerinde bir ya da daha fazla kızışma dönemi yoktur.