Çoğunlukla hayatın karanlık tarafındayım. Düşüncelerim söz konusuysa gotik olduğunu söyleyebilirim. Hüzünlü ve karamsarım.

Jüri içeri girdiğinde bu odada olmayacağım. Ben bundan geçmiyorum ve bunu biliyordunuz, sayın yargıç. Beni ne kadar zorlayabileceğini biliyorsun ..... Sirk yapmak ister misin? Sirkiniz var. [savcıya işaret eder] Geçit törenine yağmur gibi yağacağım Jack. Bir fırtına göreceksiniz. Bu, düzenlediğiniz küçük dram olmayacak.

Yaşama duyduğumuz öfke dışında bir cehennem yok.

Bazen etrafımda değerli ne kadar şey varsa hepsini yok etmek geçiyor içimden.

Beni devirmek çok kolaysa tarihinden adımı sil.

Yunus içine döndü umut, dışına baktı kaos var... Demir atmak istediğim ıslak limanlarda lodos var. Fokurdayan suda kaynayan kıskaçlar; kaynar kazanda ıslık çalıp duran ıstakozlar. Öyle güçlü sesim var ama, kâlpsiz kulağı kulaksız. Canımı ölümlerden çekip almaya bu güç yetersiz... Dinsin ateş arsız,yanık içim alevsiz. Gördüklerim doğruysa, bu çekip gidiş vedâsız... Benimle yaşlandılar ama benden önce ölü anılarım. Şu sudan kabarcıklar, ölüm tanıklarım. Yok ki topum tankım. Ardımdan kaynar, su döker kepçeler; yanar her yer, her yerim. Hepsi gâyet farkındalar, ruhum ölüme dalar. Dalan dalıp gider; dalını terk eder yaprak, ölür. Sesim artık gidercesine güçsüz. Sirenlerim bağırmaktan âciz. Ateşle taciz.

Senin dilinin deydiği masum sayısı kaçtır? Abesle iştigâlim pektir... Kötek sana haktır; köpeklerin bile vefâsı seninkisi yanında yeğdir... Muşamba dudaklarınızı yırtmak geliyor içimden ve aklım gidiyor başımdan... Bu sabırsızlığımı sabırla tanıştırmalıyım, hasretleri gönlüme alıştırmalıyım; ben daha ne kadar hendekli yollar aşmalıyım?

Sizin gibi insanlar soylu kişilerdir. Soylu birine yaraşır uysallıktan ya da öfkeden öteye gidemezler. Bunlar ise boş şeyler! Örneğin, sizler dövüşmezsiniz. Buna rağmen, kendinizi aslan gibi görürsünüz. Biz ise dövüşmek istiyoruz. Ama, konuşmak boşuna! Bizim savurduğumuz toz sizin gözlerinizi yakar, bizim çamurumuz seni kirletir. Sen bize ulaşamadın. Elinde olmadan kendini beğeniyorsun, kendi kendini suçlamak hoşuna gidiyor. Halbuki, bütün bunlar bizim canımızı sıkar. Biz başkalarını kırmalıyız. Sen sevimli bir çocuksun; ama ne olursa olsun, yumuşak, liberal bir beyzâdesin. Babamın söylediği gibi; işte hepsi bu kadar!

Keşke içki içenlere olan öfkeniz, bu yoksul milletin parası ile saltanat süren haramilere, çocuklara tecavüz eden sapıklara da olsaydı.

Birkaç yalan makinesinin yönlendirmesiyle kendi iç dünyamızın düşmanı olduk.

Türkiye, üç Kapı’yı da açık tutmaya, kendini Anadolu içinde boğmaya çalışanlara meydan okumaya, bu çokuluslu planları çökertmeye, “Türkiye’yi Durdurma” hesaplarını etkisizleştirmeye çalışıyor.

Bize hala terörist diyen dünyanın yüzüne tükürmek istiyorum.

Gazap anında kanaat hatadan, söz fesattan pek kurtulmaz.

Allah'a sığın şahs-ı halimin gazabından

Kavgayı bir yaprağın üzerine yazmak isterdim; sonbahar gelsin, yaprak dökülsün diye. Öfkeyi bir bulutun üzerine yazmak isterdim; yağmur yağsın, bulut yok olsun diye. Nefreti karların üzerine yazmak isterdim; güneş açsın, karlar erisin diye. Ve dostluğu ve sevgiyi yeni doğmuş tüm bebeklerin yüreğine yazmak isterdim; onlarla birlikte büyüsün, bütün dünyayı sarsın diye.

Din bireysel alana kayacak, insanın iç dünyası olarak sınırlanacak.

Öfke kendine acır.

Anladığım sözlerindeki öfkedir, sözlerin değil.

Arkadaşına öfkeni söyle, geçsin; düşmanına öfkeni söyle, artsın.

Öfkenizi insanlara değil sorunlara yöneltmek akıllıca olacaktır; enerjinizi cevaplara odaklamak için bahanelere değil.