Her sabah bir sayfa daha eksilip gidiyor ömrümden. Gönlümün yıkıntılarında can çekişiyor umutlarım.

Bugün varsın, yarın yok! Bu kısa ömürde sevilip, sevmekten başka değer yok. Yıllar ömürü değirmen taşı gibi öğütüyor. Bugün varsın, yarın yok! Kim gelmiş gittiği yerden? Kim görmüş cenneti, cehennemi? Hepsi de seni beni avutmak için koca bir yalan.

Nasıl oluyor, vakit, bir türlü geçmezken, yıllar, hayatlar geçiyor?

Yıllar, bütün omuzlara aynı ağırlıkla çökmez.

Hayatın neredeyse yarısı, belki de fazlası gider. Kendini yoksullaşmış hissedersin.

Yaşlanmak, olabilirliğin azalmasıdır.

"Genç olmak" insanın uzun zamanını alır.

Güzellik dediğin geçici nimet, yıllar aktıkça küçülür gider, zaman onu yer.

Çok çabuk yaşlanırız ama çok geç akıllanırız.

Erkekler şaraba benzer; geçen yıllar kötülerini ekşitir, iyilerini olgunlaştırır.

Bir insanın bir ömür boyu seveceğini söylemek bir mumun ömür boyu yanacağını iddia etmekle aynı şeydir.

Yaşın yaşlanmayla ilgisi yoktur. İnsanı yaşlandıran şey, artık hiçbir seçeneğin kalmadığı duygusuna kapılmaktır.

Çünkü ne kadar istersem isteyeyim yaşananları geri alamazdım.

Yeniden genç olmayı istemiyorum, tek istediğim yaşlanmaya devam edebilmek.

Ömür, tutuşturulmuş bir ot gibidir.

Nesneler, insanlardan daha çok yaşarlar.

Gövde sürekli yaşlanır, ölüme hazırlanır. Bu noktada hiçbir zaman kuramı erteleme öneremez. Ölüm ve zaman daima bir yardımlaşma içindedir. Zaman yavaştan alırken, ölüm çarçabuk bitirir işini.

İnsanlar ömür kısadır derler ama, yine de onu kısaltmak için ellerinden geleni yaparlar.

Bana bir saat ver ve ondan bir ömür alacağım.

Acıları bir kenara itmek isterseniz. Kendimden biliyorum. Zamanı kurşun gibi eritmek istersiniz.