Eğer yoksulsan ve ekmeğe muhtaçsan sakın zenginin kapısını çalma, çünkü gönülden vermez; git, yoksulun kapısını çal ki elindeki son ekmeği bölüp gönülden vermek nasıl olurmuş, onu gör...

Dünyada hazine biriktirmeye çalışmayın. Kazancınızı fakirlerle paylaşın.

Fazladan mutluluk sahibi olan insanlar diğerlerine de yardım edebilir.

Benim kitaplarımı okuyanlar yoksullarla birlik olsunlar, yoksulluk bütün insanlığın utancıdır. Benim kitaplarımı okuyanlar cümle kötülüklerden arınsınlar.

Evet acılar paylaşıldıkça azalır biz bunu çocukluğumuzdan beri böyle öğrendik, geleneklerimizde de böyledir. Biz de acıları paylaşarak hafifletmeye çalışıyoruz. İnsanların umudunun tükenmeye başladığı anda başvurabilecekleri yer olmaya çalışıyoruz.

İnsanlar ırk veya renk gibi tesadüfi sebeplerle üstün olmazlar. En iyi vicdanı, en iyi aklı olanlar üstündür. Üstün insan yerdekine eğilerek ayakta durur ve onu kaldırarak yükselir.

Anlamalıyız ki, fakirler her yanımızda ve biz onları görmezlikten geliyoruz.

Saçmalama! Sen bir vicdan sahibi olamayacak derecede yoksulsun.

Dünyanın yoksul insanlarıyla, Neyim varsa paylaşmak isterim. Dağların cılız dereleri Denizlerden daha mutlu eder beni.

Başın beladaysa ya da yaralıysan, ya da bir şeye ihtiyacın varsa yoksullara git. Yardım edecek bir tek onlar vardır, bir tek onlar.

İnsanlarınız bizim gibi ülkeler fakirlik içinde boğulurken yardım isteyen çığlıklarımızı duymuyor bile. Kulaklarınızı size bunları söylemeye çalışanların sesine tıkayıp, onları radikal ya da komünist olarak damgalıyorsunuz. Yoksulları ve ezilmişleri daha fazla yoksulluk ve esarete itmek yerine onlara kalbinizi açmalısınız...

Her ay geçimlerine yeter para kazananlar, hiç kazanamayanların yürekleri sızlatacak sıkıntılarına göz yumuyor.

Ağa camiinin önünde oturan şair, Kendine yetmeyecek ekmeği, ikiye böldü.

Bu dünyada her daim hiçbir şeyi olmayanların yanında olacağım; kendilerinden, o hiçbir şeye sahip olmamanın huzuru bile esirgenen insanların yanında.

İnsanın insana emanet olduğu şuuruyla, Türkiye dünyanın en cömert ülkesidir. Biz, hayat okulumuz olan Anadolu'da, paylaşmanın tek bir lokmayı bile çoğalttığını öğrendik. 19 Haziran Dünya İnsani Yardım Günü'nü kutluyorum. Temennim, insan hayatına verilen değerin tüm dünyada eşitlenmesi, barış ve sevginin aramızdaki hakim güç olmasıdır. Pakistan'da sel hayatı yerle yeksan etmişken oraya gitmeseydik, sel olan gözyaşlarını nasıl silerdik? Dünyanın gidilemez bölge ilan ettiği Somali'ye gitmeseydik, umutların tükendiği bir yerde umudu yeniden nasıl yeşertirdik? Rohingya Müslümanları topraklarından sürüldüklerinde Bangladeş'e gitmeseydik, 'sesinizi duyduk' nasıl derdik? Açacak bir gönlümüz olduğu için kapılarımızı da açtık. Aksi halde, yalnızca haber bültenlerinin seyircisi olmaz mıydık?

Şansın önünüze çıkardığı serveti yoksullara geri verecek yürek yok sizde.

Yaz dostum Yoksul görsen besle kaymak bal ile.

Paylaşmak bizim ceddimizin en büyük hasleti idi. Onlar sadece hayatlarında etini ekmeğini paylaşmazlardı. Ayrıca kurmuş oldukları vakıflarla öldükten sonra dahi bu paylaşımı devam ettirmeyi bilmişlerdi. Vakıfları manası bu bakımdan son derece mühimdir.

Bir gün Gazzeli çocuklar için, Mescid-i Aksa'da şehit edilenler için, Suriye için liderler omuz omuza yürürse o zaman dünyaya barış gelir. Biz tek yürekle konuşmaya devam edeceğiz. Bizim yüreğimiz insanlık vicdanının yüreğidir.

Vermek, almaktan daha büyük mutluluktur.