Önemli olan başkalarının düşündüğü büyük şeylerden ziyade; küçük de olsa kendi düşündüklerindir.

Düşünebilen pek az sayıda insan vardır yine de herkes bir düşüncesi olmasını ister. Ancak diğerleri tarafından hazırlanmış olanları aldığında kişinin onları kendisine uyarlamasından başka elinde kalan şey nedir?

Kendin olmak için bir kimliğe ihtiyacın yok; başkası olmak için bir kimliğe ihtiyacın var.

Tabii ki kalite önemlidir, ancak en önemli olan bireyin özgünlüğünün kalitesi değil mi?

Ben alıntıları sevmem, bana sen ne bildiğini söyle.

Başkalarının düşüncelerine göre hareket edeceksek kendi düşüncelerimizin ne anlamı kalır.

Demek ki artık kendimiz olmaktan çıktığımız noktada taklit edilebilir olmaya başlıyoruz.

Sadece başkalarının okuduğu kitapları okursan, sadece başkalarının düşündüğü şeyleri düşünebilirsin.

Eğer herkesin okuduğu kitapları okuyorsan, herkesin düşündüğü şeyleri düşünüyorsundur.

Herkesin okuduğu kitapları okursan, sadece herkesin düşündüğünü düşünürsün.

Beni benden daha iyi kim ifade edebilir ki?

Benim geçmişteki ve halen sürmekte olan en müthiş günahım geçerli görüşlere uymayan bir kişi olmaktır.

Lanet olası beynimde diğer insanların düşündüğü gibi düşünmemi engelleyen bir bükülme var.

Özgün bir benlik, başkalarından etkilenmeden tutarlı olabilmekle edinilir.

Bu benim rapim, bu benim şiirim, bu benim derinim, bu benim bendim, bu benim eserim, bu benim ta kendim... Ta kendim… Ta kendim… Ta kendim...

Bir gün önceki “ben”i yargılamak isterim. Aynaya bakan gözümden, gözümün gördüğünü tanımlayan beynimden, gözümün gördüğünü yorumlayan yüreğime doğru inerim.

Herkesten daha iyi yapabileceğimiz bir şey var: Kendimiz olabiliriz.

Kendi özümüze hakaret eden ne olursa olsun, ondan kurtulun.

Yetenekli insanların kişisel özgünlüklerinden vazgeçmeleri, Tanrı'nın bir hizmetçiye dönüşmesine benzer.

Ben kendim gibiyim, herkes de kendisi kadardır.