Öldürseydi acı, şimdiye ölmüş olurdum.

Kendimden başka hiçbir şey zarar veremez bana. Maruz kaldığım acı, kendi yanımda taşıdığım acıdır ve kendi hatam dışında hiçbir şeyden gerçek acı çekmem.

Hayata ‘evet’ deme aynı zamanda acıya, işkenceye, eksikliklere, açlıklara, ölüme de ‘evet’ demektir.

Ben kimsenin canını yakmadım; onlar benim ateş olduğumu bile bile geldiler.

Hayat bize mutlu olma şansı vermedi sevgili.

Hayatta hiçbir şey olgun bir erkeğin ağlaması kadar yürek paralayıcı değildir.

Ancak acıya verdiğim değer kadar değer veriyorum hayata, onsuz edebilirim. Ama namus, benden çocuklarıma kalacağı için, yalnız onu savunacağım ben.

İnsana ölüm kadar acı da gereklidir.

Acı insanı olgunlaştırıyor.

Öğrendikten, sevdikten sonra daha çok acı çekeceksiniz.

Ne serüvenlerden geçecek bu dünya kim bilir? Pusuda ne acılar bekliyor daha mutluluk düşündeki insanları! Herhal ilerdedir yaşanacak günlerin en güzelleri.

Ne acılar bekliyor daha pusuda mutluluk umuduyla yaşayan zavallı insanları.

Özgürlük ağır bir yüktür, ruhun yüklenmesi gereken büyük ve garip bir sorumluluk. Kolay değildir.

Acı hiçbir zaman ıskalamaz.

Başkasının yaşamanı omuzlarında taşımak yüktür.

Bir kimse bir başkasını mutlu kılamaz fakat bir kimse bir başkasını mutsuz kılabilir. Dünya üzerinde mutluluktan çok mutsuzluk olmasının temel sebebi budur.

Dünyada düzeltebileceğiniz, daha iyi yapmayı başarabileceğiniz ilk ve son önemli kimse kendinizsiniz.

Aşk acısı çekmedim hiç, çünkü dünyanın verdiği acı her zaman güçlüydü.

Toprak acı, güneş tatlı olanı verir.

İnsan olmak en zorudur.