Bir düş kurdum bin düşündüm düştüm ben. Düştüğüm rüküş düşlerden düşe düşe bî-hâl oldum ben. Var gücümle savaşıp çatışmaktayım. Yabancılık çekerek alışmaktayım. İşte onlar; yaban insanlar... İşte onlar, meyvelerime sapanla taş atanlar. Ağızları lâğım, dilleri kahverengi. Bulunamaz Sago'nun dengi, beni anlaman için gerek biraz bilgi. İlim ilim demek, kendini bilmek demek. Hayat demek değildir sabah, öğle, akşam yemek yemek. Bilekle gelen emekten yemekse hüner demek, bunun için savaş gerek! Hep taarruz var. Hep zarar muharrebelerime katıl bak, kolay mı, zormu hayatım. Ummadığım taşlar başımı yarar, budur maruzatım. Ey zaat-ı pâkım, sübhâniyem; ilhâmına muhtâcım. Dayanmak davranmaktan zor!

Bu rüzgâra dayanabilmek için bir kaya mı olmalıyım? Bu tuğlalar, bir bina yapmak için varlar... Bu dalgalarsa kumdan adalarımı yıkmak için çağlar...

Bu dünyada yediğimiz ekmekler içtiğimiz sular dizlerimizdeki bu güç derimizdeki tad karşı koymak içindir kaçmak için değil

Yaşamak dediğin oğlum, zor sanat.

Dikensiz bir hayat olmaz ki.

Ancak hayat, herzamanki gibi ,hep aydınlık değildir.

Onların "eziyet", "zorluk" dedikleri şeye ben hayat dedim.

Kişi boyun eğmeye aşırı düşkün olmadıkça, her zaman savaş halindedir.

Yaşamın dikenlerine düşüyorum! Kan kaybettim!

Hiçbir ağaç cennette yetişmez.

Yorgunum; Çünkü yorgunluğumun yaşamak gibi bir anlamı var.

Mücadele benim hayatımdır.

Düşmana inat bir gün daha fazla yaşayacaksın.

Ama hayat, kolay olmasını dilediğiniz zamanlarda hiç de kolay olmaz.

En tepeye çıkmak için aynı anda pek çok basamağı çıkmak zorundaydı insan.

Hayatta en kötü şey, teslim olmaktır.

Hayat hesapsız can düşmanlarına durmadan karşı koymakla devam ettirilen pek nazik bir geçittir.

Yaşamak için bırakılmış bir yön baktım, yoktu: Ben direnmek için elimden gelin yaptım.

Hayat doğrudan doğruya üstümüze ateşlenmiştir.

Hepimiz hayatımızı kazanmak için ne cefalalar çekiyoruz!