İçinde bulunulan müthiş zaman parçasının önemini bir önceki veya bir sonraki zamanla değiştirme yanlısı kimseler yaşamadaki uyanıklığı terketmiş, şimdiki zamanı gölgede bırakıp kendilerini uyuşturmuş kimselerdir.

Bugün varsın, yarın yok! Bu kısa ömürde sevilip, sevmekten başka değer yok. Yıllar ömürü değirmen taşı gibi öğütüyor. Bugün varsın, yarın yok! Kim gelmiş gittiği yerden? Kim görmüş cenneti, cehennemi? Hepsi de seni beni avutmak için koca bir yalan.

Bir insanın bir ömür boyu seveceğini söylemek bir mumun ömür boyu yanacağını iddia etmekle aynı şeydir.

Her sabah bir sayfa daha eksilip gidiyor ömrümden. Gönlümün yıkıntılarında can çekişiyor umutlarım.

Ömür, tutuşturulmuş bir ot gibidir.

Yaşam kapımızın eşiğinde oturmuş, ölüm arkada nöbet tutarken, bizler evin içinde nasıl da oynuyoruz.

Nesneler, insanlardan daha çok yaşarlar.

İnsanlar ömür kısadır derler ama, yine de onu kısaltmak için ellerinden geleni yaparlar.

Bana bir saat ver ve ondan bir ömür alacağım.

En uzun ömür ile en kısa ömür arasında pek bir fark olmadığını sizi çevreleyen sonsuzluğu düşündüğünüzde anlayacaksınız.

Son zamanlarda içimde, kurgusunun bitmekte olduğunu sezen bir saat çaresizliği var.

Aklı olan kimse nefsine demelidir ki: Benim sermayem, yalnız ömrümdür. Başka bir şeyim yoktur. Bu sermaye, o kadar kıymetlidir ki her çıkan nefes hiçbir şeyle tekrar ele geçmez ve nefesler sayılıdır, azalmaktadır. O halde bu günü elden kaçırmamak bunu saadete kavuşmak için kullanmamaktan daha büyük ziyan olur mu? Yarın ölecekmiş gibi bütün âzâlarını haramdan koru.

Gençlik ilkbahar gibidir, yaşlılık ise kışa benzer, öyle bir kış ki, arkasından bahar gelmez.

İnsan dünyaya bir kere geliyor, tek bir ömür yaşıyordu.

Kim bilir ömrün kaçta kaçı kaldı geriye, Nefes sayılı alıp verdiğin benim de senin de.

Fırsat el vermiş iken vakti ganimet bilelim / Ömrümüz hâsılını mihr ü muhabbet bilelim.

Ömür dediğin üç gündür, Dün geçti yarın meçhuldür, O halde ömür dediğin bir gündür, o da bugündür.

Yaş otuz beş! yolun yarısı eder. Dante gibi ortasındayız ömrün. Delikanlı çağımızdaki cevher, Yalvarmak, yakarmak nafile bugün, Gözünün yaşına bakmadan gider.

Bazı insanların ömrü vakit kazanmakla geçer... Ben zamana, kendi zamanıma çelme atmakla yaşıyordum.

Bazen düşünüyorum, ne garip mahluklarız? Hepimiz ömrümüzün kısalığından şikayet ederiz; fakat gün denen şeyi bir an evvel ve farkına varmadan harcamak için neler yapmayız?