Yüzünüzü hep güneşe dönük tutun ki gölge hep arkanıza düşsün.

Yaşıyorsak, hala umut var demektir.

Hayatın derin hüznüne rağmen, güneşin yeniden doğacağını bilerek yaşadım!

Güneşsiz gün yok bizim için

Umut, çelikleşmiş hayatın gülen yüzüdür.

Akıp giden bir bataklığın içindeyiz hepimiz ama yıldızlara bakıyor bazılarımız.

Bir güneş sığdıralım ömrümüze ve aldırmayalım hiç, gelen geceye..

Güneşin doğuşunu ya da umudu yenebilecek bir gece ya da problem asla yoktu.

Anadolu; Güneşin doğduğu ülke demektir. Güneş batmış, karanlık çökmüşse, bekle. Yeniden ışıl ışıl doğacak, karanlığı, yarasaları kovacaktır.

Bir umudu olmalı insanın, ilkbahar güneşi gibi.

Ben hep ileriye ve geleceğe bakarım, ömrümün geri kalanı orada saklıdır.

İnsanı avutan geleceğin bir günbatımı değil gündoğumu olacağı düşüncesidir.

Ne serüvenlerden geçecek bu dünya kim bilir? Pusuda ne acılar bekliyor daha mutluluk düşündeki insanları! Herhal ilerdedir yaşanacak günlerin en güzelleri.

Ne acılar bekliyor daha pusuda mutluluk umuduyla yaşayan zavallı insanları.

Tek bir günün sırası gelsin diye yaşam boyu bekliyoruz.

İstersek Gelecek Güzel Gelecek!

İnsan önce renklerden başlamalı değişmeye.

Büyük edebiyat, iyi edebiyat, büyük romancılar tıpkı sevdiğimiz insanlar, dostlarımız gibi hayatın en karanlık, umutsuz ve sarsıcı anlarında, aklımızın, kalbimizin ve ruhumuzun yetmediği anlarda bize şunu söyler; 'Yalnız değilsin ve bütün bunlar geçer.' Büyük edebiyat, insan için hayatın karşısındaki bütün zayıflıklarına, bütün saldırılarına karşı ayakta kalabilme, güçlü olabilme imkanları açar. Durduk yerde bizim bir yalana, bir kurmacaya bu kadar inanmamızın başka türlü izahı olamaz.

Hayat söndürülemez, onun kendiliğinden sönmesi lazımdır. Tabii bir surette bitmesi lazımdır. Ne ümitsizlik ne cesaretsizlik ne de kin onu söndürmemelidir.

Elimizden ne geliyorsa onu yapabiliyoruz ve bununla yetinmek zorundayız. Beğenmesek de alışmamız gerekiyor. Yitirilen hiçbir şey yoktur, Sarah. Bulunamayacak hiçbir şey.