On ile ya eşek öler, ya Teymürleng ya da men.

Bakarsın en acı gün, Yarın olur bir dün. Tanrı böyle istemiş, Kullarım gülsün demiş.

Her şeyin bir mevsimi var, sabır seni ödüllendirecek ve tüm sorularını açıklığa kavuşturacak.

Zaman insanla oynamayı seven, hem zalim hem de merhametli bir tanrıdır. Ona karşı çıkamazsın, yapman gereken beklemek.

İnanmasan da geçer sayılı zaman, nöbet vaktin dolacak aslan. Sabrın tadı ki acı da olsa tatlıdır ya meyvan.

Gün ola devran döne. Umut yetişe.

Yollarımız burada ayrılıyor, Artık birbirimize iki yabancıyız. Her ne kadar acı olsa, ne kadar güç olsa, Her şeyi evet her şeyi unutmalıyız. Her kaderin tesellisi bulunur, üzülme, İnsan ne kadar sevse unutabilir. Mevsimler, gelir geçer, yıllar geçer… Sen de unutursun bir gün gelir.

Allah âşıkları, sabrı gülbeşeker gibi tatlı tatlı emer, hazmeder. Ve bilirler ki, gökteki ayın hilalden dolunaya varması için zaman gerekir.

Hedefime ulaşmak için daha ne kadar zamana ihtiyacım var?

Sabır... Üstünde kara bulutlar olan bir grilikti sabır. Umuduysa sarıya boyuyordum; tıpkı sabahları birkaç saat görebildiğimiz güneş gibi. Hemen gökte yükselip evin ardından gözden kayboluyor ve sonsuz bir maviliği seyretmek zorunda bırakıyordu bizi.

Herkes ne zaman ölür; elbet gülünün solduğu akşam!

Herkesin geleceğini yaratan şey geçmişidir.

Bir guguk kuşu söyleniyor zihnimde: "Henüz değil"

Bazen olmaz. Hayat istediğini sunmaz, sunsa da uymaz. Ya zaman yanlıştır; ya mekan. Belki de insan.

Her şey beklemesini bilen kişiye kendiliğinden gelir.

Bütün zamanların en güçlü savaşçısı şu ikisidir: Zaman ve sabır.

Her şey için zaman vardır.

Gün yüzü gören her şey yok olmaya yargılıdır.

Yine kırk yaş yine kır saç, yollarla duraklar değişmiyor.

Her üstün yavaş kurulmuştur.