İnsan bir şey yapmaya hep geç kalırdı.

Durursa anlaşılır saatin kaç olduğu

Yaşadığımı sanıyordum ben, oysa sadece hayata hazırlanıyormuşum.

Yıldızları süpürürsün, farkında olmadan, Güneş kucağındadır, bilemezsin. Bir çocuk gözlerine bakar, arkan dönüktür, Ciğerinde kuruludur orkestra, duymazsın. Koca bir sevdadır yaşamakta olduğun, anlamazsın. Uçar gider, koşsan da tutamazsın.

Hayatımın ilk dersi; kimse sürekli açık gözlerle dünyaya tahammül edemez.

İnsan, büyük bir hayretle, binlerce yıllık varolmayıştan sonra birdenbire var olduğunu görür; bir süre yaşar; ve sonra yeniden yok olması gereken aynı oranda uzun zaman gelir.

İnsanın en büyük sanatı zamandır.

Zaman tuhaf bir kavram. Hep ' zaman geçiyor ' diyoruz ya bir baktım ki geçen ben mişim! Zaman değil.

Boş alan ya da boş zaman diye bir şey yoktur. Her zaman görülecek, duyulacak bir şeyler vardır.

Vakit insanın daima öldürmeye çalıştığı ama hep insanı öldürmekle sonlanan şeydir.

Hayat, denildiği gibi, çoğumuz için uzun bir erteleme.

Zamanın, dolayısıyla yaşamanın şuuruna varabilmenin en iyi yolu, saatler ortasında yaşamaktır.

İki dünya arasında hayat bir yıldız gibi parlar
Gece ve yas ufkun sınırında bekler
Kim olduğunu insan ne kadar geç anlar
Kim olabileceğini ne kadar geç çözer.

Bir gün gelir, yaşamı karşınıza alır, onunla söyleşmeye başlarsınız. Bunun yaşı yoktur. Rimbaud gibi yirmi yaşında da olabilir bu, Dostoyevski gibi altmışında da. Korkmadan, yaşamla yüzleşmek gerekir.

Her an herkesin, hepimizin vakti azalıyor şurada, her birimizin doğrudan ölüme dur durak bilmeden vakti azalıyor, bunun böyle olduğunun dur durak bilmeden farkında kalsaydık delirirdik, dev bir tımarhaneye dönüşürdü dünya.

İnsan; Dünyanın en geç olgunlaşan meyvesidir.

İnsan dünyaya bir kere geliyor, tek bir ömür yaşıyordu.

Aslında her insan bir romandır ve biraz kahramandır. Gün gelir anlar ki, harcadığı tek şey hayalleri değil, zamandır.

Her insan, zamanın dünya üzerine bıraktığı birer yara izidir.

Bazı insanlar yağmuru hisseder, diğerleri ise sadece ıslanır.