Bir insanı sustuğu yerlerden tanıyabilirsiniz.

Gerçek bilgiye erişmenin tek yolu sevme edimidir. Ancak bir insanı nesnel olarak tanıyarak, onun değişmeyen özüyle, sevgi edimi ile kavrayabiliriz.

Bir duygu, anlaşılmıyorsa, duygu değildir zaten.

Son gerçek insan Şit’in izinde yürüyecek, ilahi hakikatin sırlarını taşıyacak ve ondan sonra doğan olmayacaktır. O, son doğan çocuktur. O erkek çocuğun, ondan önce doğan, kafası ayağında bir kız kardeş olacaktır. Çin’de doğacak ve ülkenin dilini konuşacaktır. Sonra bu ülkenin insanları kısırlaşacaklar, çok fazla evlilik olmasına rağmen çocuk doğmayacaktır. On
ları Allah’a çağıracaktır, ama ona uyan olmayacaktır. Allah onu ve inananları yanına alınca, kalanlar doğruyu ve yanlışı bilmeden hayvan gibi yaşayacaklar doğa yasalarına göre hare
ket edecekler, akıldan ve şeriattan uzaklaşacaklardır. Kıyamet o zaman kopacaktır.

Hoşça bak zatına kim zübde-i âlemsin sen /
Merdüm-i dîde-i ekvân olan âdemsin sen.

En dayanıklı şeyler kişisel özelliklerdir.

Bir insanı cevapları ile değil sorularıyla yargılayın.

İnsanlar artık ve ancak içlerinde kendileri olmadığında güzeller.

Bir insanı tanımak demek, sana karşı aldığı konumu anlamak demektir.

Bir ara insanları anladığımı sandım, sonra sandığımı anladım.

İlk insandan başlar hakikat tarihi, yani hakikatin bilinişi.

Hakikatte ancak ve yalnız Tanrı'dır ki tam olarak bilgedir, yani her şeyin hakikati hakkında tam bilgisi vardır; fakat denilebilir ki insanlar daha önemli hakikatler hakkında az ya da çok bilgi sahibi oldukları ölçüde, az ya da çok bilgelik sahibidirler. Bu noktada bütün bilginlerin hemfikir olamayacağı hiçbir şey bulunmadığını sanıyorum.

Onu anlamak için o olmak gerekir.

İnsan bir başkasının sesini ne kadar duyabilir içinde?

Mutluluğa en büyük engel insanın bencilliğidir. Önce insan kendini anlamalı, insan kendi bencilliğini yenmeli. Kendine hayrı dokunmayanın başkasına hayrı dokunmaz.

Hakikat ne faziletli davranışın karşılığı ne de bazı metinleri kavramanın bir mükâfatıdır. Hakikat böyle elde edilemez. O, temel, doğmamış ve her şeyin kadim kaynağıdır. Siz zaten siz olduğunuzdan bu hakikate uygunsunuz. Hakikate değer atfetmenize gerek yok. O zaten sizindir. Sadece peşinden koşarak ondan uzaklaşmayı bırakın. Halde ve sükunette kalın.

Bir insanın yaşamındaki en önemli şey ne bildiği değil ne olduğudur.

Yok oğlum, yok; medeniyetin okulu, kursu mursu olmaz. İnsanın kendinde olmayınca ne yapsan boş.

Benim özüm insan'dır.

Doğadan ayrı kalan insan, kibre tutulup tüm hakikati yadsımaya başladı, ve kendini doğanın hükümdârı olarak bildi. Ne zaman ki uzaklaştırdı kendini özünden, var oluşun temelinden, “doğa”dan, o zaman hastalıklar sardı bedenini ve şimdi de onlardan ilaç ve kimyasal bileşimlerle kurtulmaya çalışıyor. Bedenini ilaçlarla, toprağı ise kimyasal gübre ve herbisitlerle dolduruyor.