Artık hayal kuramadığımızda ölürüz.

Ne çare; insan hayalsiz yaşayamaz.

İnsan umudu taşıdı, kimisi kırdı umudu. Lâkin kiminin sahip olduğu tek şey oydu, hepsi buydu.

İnsanı zaman kadar terbiye eden şey yoktur.

Hoşça bak zatına kim zübde-i âlemsin sen /
Merdüm-i dîde-i ekvân olan âdemsin sen.

Herkes üstünü örtüğünün altında kalır.

Olmuyordu. Huzurunu yaşadığı günde bulamayan insana kurtuluş yoktu.

Hamam böceği kafası kopsa bile 8 gün yaşarmış. Peh! O da bir şey mi ? Bazı insanlar, bir ömür boyu beyinsiz yaşayabiliyorken.

Olgunlaşmamış insanın özelliği, bir dava uğruna soylu bir biçimde ölmek istemesidir, olgun insanın özelliği ise, bir dava uğruna gösterişsiz bir biçimde yaşamak istemesidir.

Düşlerine layık ol.

İnsanlar ancak hayalleriyle yaşar ve biraz yaşamaya başlayınca tüm hayallerini kaybederler...

Ümit, uyanık insanın rüyasıdır.

Hayatta hiçbir şey insan hayatı kadar değerli değildir.

Beni en çok şaşırtan şey insandır. Para kazanmak için sağlığını feda eder. Sonra sağlığına yeniden kavuşmak için parasını saçar savurur.

İnsanoğlu doğduğunda ve öldüğünde birbirine benzeyebilir, güldüğünde ve yürüdüğünde ama çok ayrılır.

Sanatçının ifade edeceği bir dünya olması için, o, öncelikle bu dünyada yer almalıdır; baskıcı ya da baskı altında, yılgın ya da isyankar, insanlar arasında bir insan.

Ne var ki insan ekmekle yaşar önce...

Dünyanın çekirdeği yaşamaktadır. Evrene hükmeden ve bir takım kurallar doğrultusunda var olan ahenk, insani idrakle görünüm kazanır ancak.

İnsan iki ucundan yanan bir mum gibi olmalı!

Yaşamın güzelliği, hayallerimizin peşinden koşmamıza bağlıdır.