Bıraktığı bardağı yıkamadan dudak izleri kalmıştır diye kullanıyorsan seviyorsun demektir. Önemli olan gitmesi değil, gelmesini beklemektir.

Gökyüzü güneş olsa; sensiz karanlıktayım...

Öyle uzak ki yerim,
Uzakları aşıyor,
Bütün özlediklerim,
Benden ayrı yaşıyor.

Şimdi sen gidiyorsun ya, herkes sana benzeyecek.

Diğerlerine benzemiyor yokluğun
Diğerlerine benzemiyor ayrılığın...
Niye benzesin ki? Hepsinden çok sevilmedin mi?

Yokluklar, hayallere engel değildir.

Bir yağmur yağsa da, beraber ıslansak.

Eksikliğimi beni kaybettiğinde anlayacaksın.

Bu ayrılık, yeni siyasetin ilk adımıdır hayırlı olsun. Bu ayrılık veda konuşması değil yeni bir başlangıcın ilk adımıdır, güzel günler olacak

Bir insana olan özlem iç organlardan daha fazla yer kaplar.

Yokluk gecesinde, görünmeyen bir elin yaktığı küçük bir mum da çıkar. Alevini iyi işaretleyin: çünkü o, o İnsanın hayatıdır.

Yanar ateşler dağlarda nartanem Ve senin sevgin gönlümde... … Dışarıda sonbahar Gönlümde sonbahar Üşüyor kuşlar göçüyor kuşlar Yanar ateşler dağlarda nartanem Ve senin sevgin gönlümde Bir geçen yazın sonrası sonbahar sancısı Nartanem …

Kimyamı bozuyor seni düşünmek... Gitmeni çok gerektiren şeyleri değil, kaldığında yaşadığımız mutlulukları süzmüş dimağım. Bir çok can sıkıntısını artık unutmuş durumdayım.

Bir dudak izi bırakmamışsın ki bardaklarda ömrüm boyunca ucundan öpeceğim.

Evinden gidersin ve her şey yıkıldı zannedersin, ama işler öyle değildir; sen bunu böyle zannederken herkes yeniden yaşayışını düzenler ve yavaş yavaş sen sanki yokmuşsun gibi olursun ve eskisi gibi mutlu olmak ve gülümsemek için senden vazgeçerler.

Bilmem nasıl başlamalı?
Ne demeli,
Nasıl etmeli, Gulasor?
Dün gece yoldaydım,
Arka koltukta kırk numarada
Dimdik uyuyamadım.
Akıp giden arabanın seyrine uyan
Düşlerimi anlatmak istiyorum sana...
Geleceğin düşü ne kadar güzel,
Ve ne kadar ince...
Düşlerim, kıpırdayan, daldan dala konan
Bir serçenin canlılığını, kıvraklığını
Ve hareketlerindeki karmaşıklığı andırıyordu.
Ama bu düşler hayal değil!
Olacak ve olması gerekenin beynime yansımasıydı.
Bazen, en barbar gericiliğin, zülmun ve acının
Özgürlük türkülerini dindiremediği
Munzurun, Torosların doruklarındaydım.
Ateşler yakılı, mavzerler çatılı
İçimdeki ateşle, doğanın o dondurucu soğuğu
Birbirine karşı savaşıyor.
Nöbetteki yoldaş da
İnceden inceye bir türkü tutturmuş:
“De lori, lori, berxamın lori“
Bir iç geçiriyorum derinden,
Nedendir bilmem
302 Mercedesin artan hızına uyuyor düşlerim.
Bir baskındayım bazen,
Elimde dünya gericiliğine kan kusturan
Halkların silahı!
Kendimi yivle set arasında dönen,
Ve döne döne düşmanın ciğerlerini dağlayan
Kızıl kurşunlarda hissediyorum.
Toroslardan geçiyoruz.
İnce Memedi düşünüyorum.
Kel Abdi'yi, Memedin gün batmadan
Anafartaları aşan kanatlı atını,
Hatçe'ye olan aşkını...
Sonra,
Sonra, sen geliyorsun aklıma,
Seni düşünüyorum Gulasor!
Al yanağını,
Bal dudağını
Zülüf saçını,
O minicik yüreğini düşünüyorum.
Bildiğin tek Kürtçe cümle geliyor aklıma:
“Ez buka Kurmancanım“
İçin için gülüyorum...
Uyumuşum, çok kısa bir süre,
Şimdi buradayım...
Anandan aldım haberi, yakalamışlar seni.
İçim buruk, yüreğim çok daha katı.
Üzülmedim diyemem, üzüldüm.
Ama, yanıp yıkılmadım...
Bilmem, biliyor musun?
Düşman zindanda yenilmez diye düşünme hiç,
Hatırla İbrahim'i,
Mehmet Zeki'yi,
Orhan'ı!
Daha kurumadı Cihan'ımızın kanı
Haykır sancağımızdaki kızıl şiarı!
Açıktan olmasa bile,
İçten içe:
"Gerillalar Ölmez, Yaşasın Halk Savaşı!"
Sana diyeceğim şu ki:
Sen olmasan da, olur.
Ama,
Olmanı istiyorum Gulasor

Şu sıralar sık sık yaşlandığımı hissediyorum. Özellikle seninle görüşemez hale geldikten sonra.

Ölünceye kadar seni bekleyecekmiş, Sersem. Beni seni beklerken ölmem ki... Beklersem.

Gökte bir ruhtu o, bir canlı güneşti. / Öyle gördüm ben; öyle değilmiş şimdi. / Yay gevşemiş, ne çıkar, yara gitmez gönülden.

Bir gün öyle bir üfleyeceğim ki bu sigaranın dumanını pencereden, yerle bir olacak rutubetli duvar; bizim evden deniz görünecek.