Zaman bizimdir. Onu kullanır, Öyle yürürüz.

Mutluluk yarına ait değil. O bir varsayım değil. Mutluluk burada ve şimdi başlar...

Mutluluğun sırrı özgürlükte, özgürlüğün sırrıysa cesarette.

Özgürlüğün olmadığı yerde mutluluk da yoktur.

Özgürlük ve mutluluk için şart koşarsanız ulaşamazsınız.

Sadece yaşamak yeterli değil ... Güneş ışığı, Özgürlük ve küçük bir çiçek olmalı.

İnsan özgür olmadan, huzurlu ve mutlu olamaz.

Her zaman sarhoş olmalı. Her şey bunda: Tek sorun bu. Omuzlarınızı ezen, sizi toprağa doğru çeken Zaman'ın korkunç ağırlığını duymamak için, durmamacasına sarhoş olmalısınız.Ama neyle? Şarapla, şiirle ya da erdemle, nasıl isterseniz. Ama sarhoş olun.Ve bazı bazı, bir sarayın basamakları, bir hendeğin yeşil otları üzerinde, odanızın donuk yalnızlığı içinde, sarhoşluğunuz azalmış ya da büsbütün geçmis bir durumda uyanırsanız, sorun yele, dalgaya,yıldıza, kuşa, saate sorun, her kaçan şeye, inleyen, yuvarlanan, şakıyan, konuşan her şeye sorun,“saat kaç” deyin; yel, dalga, yıldız, kuş, saat hemen verecektir karşılığını: “Sarhoş olma saatidir..Zamanın inim inim inleyen köleleri olmamak için sarhoş olun durmamacasına! Şarapla, şiirle ya da erdemle, nasıl isterseniz.

Yaşama karşı çocuklaşırken ilerler yaşım.

Kimler önüne geçebilir zamanın akışının? Cümlelerimin noktalarına kaç zamanda ulaşırım?

İçinde bulunulan müthiş zaman parçasının önemini bir önceki veya bir sonraki zamanla değiştirme yanlısı kimseler yaşamadaki uyanıklığı terketmiş, şimdiki zamanı gölgede bırakıp kendilerini uyuşturmuş kimselerdir.

Dünyadaki en büyük mutluluk, bu dünyanın şahidi olmaktı. Yaşanılanlar, görülenler ve öğrenilenler ne kadar acı olursa olsun, macera insanoğlu için büyük bir nimetti. Çünkü dünyadaki en büyük mutluluk, bu dünyanın şahidi olmaktı.

İnsanı zaman kadar terbiye eden şey yoktur.

İnsanı zaman kadar terbiye eden şey yoktur.

Vakt-ı şâdî de gelir mevsim-i mihnet de geçer.

Olmuyordu. Huzurunu yaşadığı günde bulamayan insana kurtuluş yoktu.

Bir köle olarak yaşamaktansa özgürlük savaşçısı olarak ölmek daha iyidir.

İnsanlar kendi seçtikleri hayatın ahlakına göre yaşarlar.

Acaba, doğduğu günden beri, bir defa olsun, hiçbir şeye güldü mü?

Kimse bana yaşamak isteyip istemediğimi sormadı. O halde bana kimse nasıl yaşamam gerektiğini söyleyemez.