İnsanoğlunun gururu aşılması en zor dağdır.

Gururlu insanlar kendileri için üzücü acıları doğururlar.

Bana öyle geliyor ki, fakir olduğunu bilen, bunu da söyleyen bir insanda, özel bir duygu, böbürlenme gibi bir şey vardır.

Gurur duyulacak en az bilgiye sahip olan bilgiçler, en çok kibir tarafından yönlendirilir.

Kimse "vazgeçilmez" değildir ve hiç kimse kendini vazgeçilmez sanan biri kadar "aptal" değildir.

En ağır günah, insanın kendini günahsız bilme gururudur.

Tarihin, kendisini değiştirdiklerini sanan insanları değiştirmek gibi bir alışkanlığı vardır.

Gurur bütün insanlarda eşittir. Alçak gönüllü olanlar, gururlarını ötekilerden daha iyi gizleyebilenlerdir.

Cehaletin gerçek göstergesi; gurur, kibir ve kabalıktır.

İnsan arkadaşlarıyla gurur duymuyorsa, neyle gurur duyacak ?

İnsanın kibri güçlükler karşısında katılaşacak şekilde tasarlanmıştır.

İnsan canlıların en şereflisiymiş! Yazık değil mi kurbağaya? Ben şahsen en ufak bir şerefsizliğini görmedim! Kimi arkadan hançerlemiş, kime yalan söylemiş, kimi 'rızkın havadan düşecek' diye avutup açlıktan öldürmüş, kimi kölesi kılıp çalıştırmış, kime iftira atıp süründürmüş? Zindan mı kurmuş, 'sürüm sürüm sürünesin' diye beddua mı etmiş, aklın yolunda gideni, coşkun bakanı ipe mi çekmiş, hakkını arayanı boka mı sokmuş? Toros'un ırmaklarında Soros'un düdüğünü mü öttürmüş? Ne yapmış? Yazık değil mi tilkiye? Kurnaz da yani, din mi icat etmiş? Yalancılığı bülbül mü bulmuş, denize zehirli atığı kumrular mı dökmüş? Ozonu kırlangıçlar mı delmiş, toprağı kirpiler mi hormonlamış?

İnsan canlıların en şereflisiymiş! Yazık değil mi kurbağaya? Ben şahsen en ufak bir şerefsizliğini görmedim!

Ağaç inceliğinden, adam kalınlığından kırılır.

Doğadan ayrı kalan insan, kibre tutulup tüm hakikati yadsımaya başladı, ve kendini doğanın hükümdârı olarak bildi. Ne zaman ki uzaklaştırdı kendini özünden, var oluşun temelinden, “doğa”dan, o zaman hastalıklar sardı bedenini ve şimdi de onlardan ilaç ve kimyasal bileşimlerle kurtulmaya çalışıyor. Bedenini ilaçlarla, toprağı ise kimyasal gübre ve herbisitlerle dolduruyor.

İnsan büyük bir kibir abidesidir. Hiçbir zaman cehaletini itirafa yanaşmaz.

Bir insanın değeri bayağı kesre benzer: Pay gerçek değerini gösterir, payda kendisini ne zannettiğini. Paydanın değeri arttıkça kesrin değeri azalır.

Birçok insan kendini aptal yerine koyma riskini göze alamayacak kadar gururlu olduğunda çekingenliği ve sözde utangaçlığıyla övülür.

Bazı insanlar bilgeliklerini saklamaya, aptallıklarını saklamaktan daha fazla özen gösterir.

İnsanın büyüklüğü ne kadar ehemmiyetsiz bir şey.