Zaman içine atıldığımız şiddetli ve değişmez bir debisi olan azgın bir nehirdir ve kaybolmak mutlaktır bir yerinde zamanın. İşte ölüm diye bildiğimiz şey de bundan başka bir şey değildir.

Herkes ne zaman ölür; elbet gülünün solduğu akşam!

Bir şeyin birdenbire yerinde olmaması, ama aynı tiktakın sürüp gitmesiydi ölüm.

Bazı yalanlar güzel, Bazı gerçekler acıymış. Bazı ölümler uzun, Bütün hayatlar kısaymış.

Akıp gider zaman, sana aldırmadan.

Bir gün yetmiyor mu bu size, bir gün dilsiz oldu, bir gün ben kör oldum, bir gün sağır olacağız, bir gün doğduk, bir gün öleceğiz, aynı gün, aynı an, yetmiyor mu bu size?

Zaman en iyi öğretmendir ama tüm öğrencilerini öldüren bir öğretmen.

Hayatın bana öğrettiği her şeyi, sadece üç sözcükle özetleyebilirim: her şey geçer.

Zaman uçar. Ama aynı zamanda uçuyor, yeri bir daha doldurulamaz olan zaman uçmakta. Sed fugit interea, fugit irreparabile tempus.

İnsan; geçiciliğe ve çürümeye isyan eder. Yok olduğunu hayal edemez; hem gelecekte hem geçmişte yaşar; o anda neyse değil, olageldiği ve olacağı şeydir.

Zaman bir su gibidir, durmaksızın akar, gider.

Güzellik dediğin geçici nimet, yıllar aktıkça küçülür gider, zaman onu yer.

Yaşlılık, sonlanmasını istemeyeceğiniz tek hastalıktır.

İnsanin dünü, asla yarın gibi olmayabilir; Değişimden başka bir şey ayakta kalamaz!

İnsanın dünüyle yarını bir olmaz; Kalıcı şey yoktur, değiskenlikten öte.

Biraz zaman geçsin her şeyi unutacaksın, biraz zaman geçsin her şey seni unutacak.

Ölümden ölsek de, hayatlarımızın dörtte biri uyuyoruz.

Ömür, tutuşturulmuş bir ot gibidir.

Zaman, sessiz bir testeredir.

Uzun vade kavramı olaylara bakışımızı yanlış yönlendirir. Çünkü uzun vadede hepimiz ölmüş olacağız.