Hayatta unutamayacağımız en büyük pişmanlık, pişman olurum diye yapmadıklarımızdır.

Acele alınan kararları pişmanlık izler.

Hayatın neresinden dönülse kârdır.

Yarış mühendislerime beni aşırı bilgiyle doldurmamaları gerektiğini söylüyorum. Kokpitten çok fazla bilgi alıyoruz. Bazen arabamda ekranı kapatıyorum! İçgüdülerime güvenmek istiyorum, nihayetinde harika pilotları harika yapan da bu değil mi?

Bazen ihtimalleri değil de içgüdülerinizi takip etmeliydiniz.

İnsan istedi mi, pişman olmaya daima zaman bulur.

En sonunda, sadece almadığımız riskler için pişman olacağız.

Zeka olmadan sezgi, bir içgüdüden ibaret kalırdı.

Ama geri dönüş yoktu. O dünyaya hoşçakal demiştim bir kere.

Yapabileceğiniz en berbat şey, kara kara düşünüp 'keşke şunu yapsaydım' demektir.

Fikirler tetiği çeker, ancak içgüdü silahı yükler.

Esas olarak vicdanın en yüzeysel ve yanıltıcı olan bölümüne (bizim nedenimiz) değil, derin ve emin olan, içgüdüsel olan bölüme bağlı olmalıyız.

Eylemler hiçbir zaman sezgiden, gerçeğin hissedilmesinden daha sağlam bir temele dayandırılamaz.

Zararın neresinden dönersen dön, dönek derler.

Uğur'un kaybı bana 'emir' geldi. Sürgüne çıkma kararım kesinleşmiştir.

Batıda bir bulutun yükseldiğini görünce siz hemen, ‘Sağanak geliyor’ diyorsunuz, ve öyle oluyor. Rüzgârın güneyden estiğini görünce, ‘Çok sıcak olacak’ diyorsunuz, ve öyle oluyor. Sizi ikiyüzlüler! Yeryüzünün ve gökyüzünün görünümünden bir anlam çıkarabiliyorsunuz da, şimdiki zamanın anlamını nasıl oluyor da çıkaramıyorsunuz? Doğru olana neden kendiniz karar vermiyorsunuz? Sizden davacı olanla birlikte yargıca giderken, yolda onunla anlaşmak için elinizden geleni yapın. Yoksa o sizi yargıcın önüne sürükler, yargıç gardiyanın eline verir, gardiyan da sizi hapse atar. Size şunu söyleyeyim, borcunuzun son kuruşunu ödemedikçe oradan asla çıkamazsınız.

Gözüm ağladıkça gamzelerim gülmemekte. Ruhum yıpranmadıkça kalemim hareket etmemekte. Nefesle inşa ettiğim sözüm kulaklarına borçtur; şeytan güvendiklerimi gömdü, lan ne iştir?

Sıkıntı sıktığın zaman patlayan sivilce. Düşünmelisin sivilce, enine boyuna bütünce. Beter eder düşünce. Diz kapakların kanar düşünce, iblis dalga geçer kananla sertçe. Ben baktıkça ağaçlara, kalbimin kuşları konmak ister dallara. Önceden inanırdım ne yazık ki fallara. Onlarla yitirilen sahipsiz yıllara, derken elvedâ; bir dize daha karala.

Bir yığın insan gördüm, günlükleri dolabında gizli saklı. Kendiyle mektuplaşan ya da kendiyle konuşan. Dününü unuttu hepsi. Günler günlüklere küstü ya da günlük yazara kara kara önlük giydi, son mektup kalbine sıktı.

Son pişmanlık sabaha varmaz bir karanlık. Nefsinin dişleri kalmamış seni dişlemekten yazık. Belki sana göre ben delirmiş ve sorunluyum; ben senin varmak istediğim o yolun sonuyum.