Tövbe, yönetim değişikliğidir.

Son pişmanlık sabaha varmaz bir karanlık. Nefsinin dişleri kalmamış seni dişlemekten yazık. Belki sana göre ben delirmiş ve sorunluyum; ben senin varmak istediğim o yolun sonuyum.

Ne de olsa hepimiz ölümden sonraki pişmanlığın bir anlamı olmadığını biliyoruz.

"Ölüm" nasihat için yetmiyorsa, hangi söz tesir edebilir ki insana... Boş yaşıyoruz, boş konuşuyoruz vesselam. Sonumuz hayrolsun.

İnsanların çoğu hayatlarının sonunda geriye dönüp baktıklarında molalarda yaşadıklarını görürler. Takdir etmeden ve zevk almadan geçip giden şeyin aslında hayatları olduğunu gördüklerinde şaşırırlar. Ve böylece umutlarla kandırılan insan ölümün kollarına koşar.

Ey nefis! Başta Habibullah, bütün ahbab ın, kabrin öbür tarafındadırlar. Burada kalan bir iki tane ise, onlar da gidiyorlar. Ölümden ürküp, kabirden korkup başını çevirme. Merdâne kabre bak, dinle, ne talep eder? Erkekçesine ölümün yüzüne gül, bak, ne ister.

Son pişmanlık sabaha varmaz bir karanlık. Nefsinin dişleri kalmamış seni dişlemekten yazık. Belki sana göre ben delirmiş ve sorunluyum; ben senin varmak istediğim o yolun sonuyum.

Birdenbire kendini o kadar yaşlı hissetti ki şimdi ölüm karşısına çıkacak olsa şunu bile diyemecekti: Sevgili ölüm henüz yaşamadım.

Sevgili ölüm, henüz yaşamadım.

İnsan ateşi görünce tövbenin kıymetini anlayacak.

Her şey bitti, artık çok geç.

Yaşam kapımızın eşiğinde oturmuş, ölüm arkada nöbet tutarken, bizler evin içinde nasıl da oynuyoruz.

Mezardakilerin pişman olduklari şeyler için, dünyadakiler birbirlerini yiyorlar!

Vücudumun ölümden sonra gülmesi boşuna.

Kötü bir dünya burası; onu pişmanlıkla terk etmemi gerektiren bir şey yok.

Seyyid-il istiğfâr’ı her namazdan sonra bir, üç veya beş kere oku. Ölüm anında, mutlaka tevbe ile gitmeye vesîledir.

Biz ölüler uyanınca… Görürüz ki hiç yaşamamışızdır.

Ölüm, biz insanların hep ötelediği, halı altına attığı bir şey.

Mezardakilerin pişman olduklari şeyler için, dünyadakiler birbirlerini yiyorlar!

Aklı olan kimse nefsine demelidir ki: Benim sermayem, yalnız ömrümdür. Başka bir şeyim yoktur. Bu sermaye, o kadar kıymetlidir ki her çıkan nefes hiçbir şeyle tekrar ele geçmez ve nefesler sayılıdır, azalmaktadır. O halde bu günü elden kaçırmamak bunu saadete kavuşmak için kullanmamaktan daha büyük ziyan olur mu? Yarın ölecekmiş gibi bütün âzâlarını haramdan koru.