Doğa, boşluklardan nefret eder.

Maddenin olmadığı yerde ne vardır?

Şah Hata'i'm eydir heman, dağları bürüdü duman.

Gerçek değer; gelmesi boşluk dolduran değil gitmesi boşluk yaratan.

Ağacı kesersen, dallar ölür.

Kayıp bir bavul gibiyim, havaalanında, Ya da boş bir yüzme havuzu, sonbaharda.

Yüzünde toprak kokusu olanın alnında çakıl izi bulunması doğaldır.

Kuş canıyla uçar.

Dağ baba, ana tarla, gençlik at, bebek denizdir, dere hepimiz, su içimiz, ev cinselliktir.

Ben çiçeklere "toprağın sevdası" derim Kınalı Yapıncak... Onlar da toprağın dudağında birer buse olarak açılıp sönüyorlar... Hangisi toprağın kalbine gitmeyi düşünüyor?

Her şey değişir, hiç bir şey yokolmaz.

Doğadaki ve yaşamdaki bir yön duygusunu, bu dallanan ve yayılan düzeni ağacın köküyle karşılaştıracağım. Kökten sanatçıya özsu akar, sanatçının içinden gözlerine akar.

Her şey değişir, hiç bir şey yokolmaz.

Dünya bir gök kuşağı, zihin bir prizma ve varlık ise beyaz bir ışındır.

Param vardı, yiyeceğim vardı, kitabım, evim her şeyim vardı; fakat isteğim yoktu.

Birçokları tabiatı severler, ancak sevgilerini tamamlamaktan korkarlar. Onda nihayete kadar gitmeğe cesaretleri yoktur. Eğer gidebilselerdi bütün tabiat varlıklarının arkasında gülümseyen sonsuzluğun yüzünü görürlerdi.

Efendim ‘köpekler gibi’. Köpekler kendi kendilerine dövüşmezler, köpekleri insanlar dövüştürür, burada sizi kim dövüştürüyor? Çakallar, sırtlanlar, bunların ekolojik dengede bir rolleri vardır, bunların her biri o sistemden beslenirler. Hiçbir hayvan, ne çakal ne sırtlan, ihtiyacından fazlasını yemez bazıları gibi beyler.

Doğanın yasalarını ihlal ederseniz, kendinizin kovuşturma avukatı, yargıcı, jürisi ve cellatı olursunuz.

Bir çiçek eğitimli bir ottur.

Hiçbir şey hiçbir şeyden varolamaz.