Dikensiz bir hayat olmaz ki.

Ancak hayat, herzamanki gibi ,hep aydınlık değildir.

Kolay değil, yaşamak! Saati geldi mi, can yoldaşım Canını dişine takıp Soluk almak için bile direneceksin!

Onların "eziyet", "zorluk" dedikleri şeye ben hayat dedim.

Yaşamın dikenlerine düşüyorum! Kan kaybettim!

Hiçbir ağaç cennette yetişmez.

Ama hayat, kolay olmasını dilediğiniz zamanlarda hiç de kolay olmaz.

En tepeye çıkmak için aynı anda pek çok basamağı çıkmak zorundaydı insan.

Hayat hesapsız can düşmanlarına durmadan karşı koymakla devam ettirilen pek nazik bir geçittir.

Hemen hemen her tiyatro temsilimizin sonunda Üstad Necip Fazıl Kısakürek'in Sakarya Türküsü'nü okudum. O Sakarya Türküsü'nde bir mısra var ki, beni dehşete düşürür; "Siz hayat süren leşler". Ve hayatım boyunca hayat süren leş olmamak için mücadele ettim.

Hayat doğrudan doğruya üstümüze ateşlenmiştir.

Hepimiz hayatımızı kazanmak için ne cefalalar çekiyoruz!

Ulu çamlar fırtınalı diyarlarda yetişir.

Hayatın mutluluğu, çok az zorluk çekmek ya da hiç zorluk çekmemek değil, hepsini muzaffer ve görkemli bir şekilde aşmaktır.

Hayatın güçlükleri ruhumu sertleştirdi ve bana yaşamasını öğretti.

Bu rüzgâra dayanabilmek için bir kaya mı olmalıyım? Bu tuğlalar, bir bina yapmak için varlar... Bu dalgalarsa kumdan adalarımı yıkmak için çağlar...

İçin içine sığmadığında, taştığında sen senden bariz, hayat durur kalbinle beraber.

İşin aslına bakarsan büyür dert, kafana çok da takarsan çekilmez olduğunda hayat, gözlerin arar çekilir bir iki insan.

Her şey güllük gülistanlık olacak olsaydı gerçekten imtihan olmazdı. Gelişigüzel doğar, büyür, ölürdük.

Efkar-ı umumiye; Umumun fikirleri olarak da isimlendirebileceğimiz bu şey, toplum hayatının devamı uğruna kimin nelere tahammül edeceği bilgisidir.