Tüm sınırlamalar kişiyi mutlu kılar. Görme, etki ve temas alanımız ne denli dar ise o denli mutlu oluruz; ne denli geniş ise o denli sıklıkta kendimizi azap içinde ya da ürkütülmüş duyumsarız. Çünkü bu alanla birlikte kaygılar, istekler, ürkünç şeyler de çoğalır ve büyür...

Cehalet mutluluk değil kayboluştur.

Ne yazık mutsuz insan yüreğine! Ne yazık Düşten yoksun insan kafasına Akıl yoksunluğundan doğar temelsiz korkular Alt edilebilir bunlar ancak... Akıl erdirmekle doğanın işleyişine ve yapısına.

Bilgi arttıkça huzursuzluk da artar.

Kimi kötü durumlarda, gerçeği öğrenmektense aldanmış kalmak bir mutluluk sayılır.

Bu dünyada bazı şeyleri bilmemenin daha iyi olduğu durumlar vardır.

Mutsuzluğunun farkında olmayan bunca insanın mutluluğu beni ürpertiyor.

Manzarayı bilir misin hiç görmediğin yerlerdeki? Bilmeden konuşmak aptallık değil de ne ki peki?

Âlimler olmasaydı biz şu anda kördük.

Bilgisizliğin yarattığı sonuçlar yüzünden acı çekiyoruz.

Nerede olursak olalım ilim ana yurdumuzdur, bilgisizlik yabancı bir yer.

Cehâlet sorunu çözmeye, aklı ikna etmeye değil karıştırmaya, duyguları tatmin etmeye yarar.

Övgü ve sövgü, yazı-tura gibi aynı cehaletin iki farklı görünüşüdür.

En büyük kitle imha silahı nükleer bir bomba değil, cahil bırakılan bir halktır.

Ne yazık ki akıl , aptallık kadar bulaşıcı değil.

Doğrudur; kitap okumak karın doyurmuyor. Ancak karnı tok, beyni boş adamlardan çektiğimiz kadar hiç kimseden çekmedik!

Sizi bilmem; ama ben dünyada en çok cehaletten korkarım. Çünkü cehalet kendi bildiğinin dışında bir bilgi ve düzey olduğunu fark etmeyen bir kör karanlıktır. Zehirli tutkular ve fanatik öfkeler üretir. En kötü yanı da, cahilin, cahil olduğunu bilmemesidir.

Bilebileceğimiz bir şey varsa o da hiçbir şey bilmediğimizdir ve az bilgi tehlikeli bir şeydir.

Cehaleti bilmek, bilgi için büyük bir adımdır.

Cehalet Tanrı'nın laneti olduğuna göre, bilgi göklere uçabileceğimiz kanatlardır.